Op 15-2-2023 publiceert de gemeente Horst aan de Maas een ontwerpbesluit omgevingsvergunning. Er is in 2018 een omgevingsvergunning aangevraagd voor de huisvesting van 90 arbeidsmigranten in een bedrijfsloods. In onderling overleg tussen de aanvrager en de behandelaar is de behandeling in juni 2018 stopgezet en begin 2023 weer opgepakt (bron gemeente). Na ambtelijke toetsing is gebleken dat er ex-tunc getoetst moet worden, omdat de aanvraag in 2018 is ingediend en aan het toen geldende regime moet worden getoetst (aldus de gemeente). Het beleid arbeidsmigranten 2019 en het parapluplan arbeidsmigranten 2021 is kennelijk dus niet van toepassing op deze aanvraag. Nadat de zaak intern is overgezet naar een andere zaakmanager, is de afhandeling voortgezet en een ontwerpbesluit omgevingsvergunning opgesteld, wat vanaf 15 februari 2023 gedurende zes weken ter visie heeft gelegen. Iedereen kon gedurende genoemde termijn van 6 weken schriftelijk of mondeling zienswijzen indienen bij het gemeentebestuur.
Er worden diverse zienswijzen ingediend (zie onderaan dit bericht) en deze grijpen onder andere aan op deze punten:
- Het is een gedateerde aanvraag, draagvlak van de omgeving verdaagd en er wordt getoetst aan oud beleid (de gemeente behandeld deze arbeidsmigranten dus als “tweederangs burgers” zoals Emile Roemer het heeft omschreven?)
- De vergunning wordt permanent verleend en niet tijdelijk voor 10 jaar
- Het betreft een logiesgebouw en daar mag je maar 120 dagen in verblijven, de kans op dakloosheid daarna is dan reëel
- Er zijn geen recreatie mogelijkheden voorzien
- Er is geen beheerplan
- SNF normen worden niet gehanteerd
- Inmiddels staat er een biomassacentrale voor de loods die niet in de aanvraag genoemd is
- De veiligheidsregio heeft het plan getoetst maar het rapport zit er niet bij en onbekend is wanneer het plan getoetst is
- Het dossier lijkt niet compleet te zijn, er is via een WOO verzoek gevraagd om aanvullende overheidsinformatie openbaar te maken
Op 15 maart 2023 werd via een Woo verzoek gevraagd alle bij de gemeente aanwezige interne en externe communicatie, informatie en documenten toe te sturen. De voorgenomen vergunningverlening is mogelijk gebaseerd op een gedateerd onderbouwde vergunningaanvraag en misschien in strijd met het geldende planologisch regime en het beleid van de gemeente. De aanvraag en het ontwerpbesluit roepen zoveel vragen op, dat een verzoek in het kader van de Woo is ingediend.
Bijna vier maanden later heeft B&W de gevraagde informatie nog steeds niet verstrekt. Het college is op 13 juli 2023 gemaand die informatie alsnog te verstrekken.
Op 28 augustus 2023 worden plotseling enkele direct omwonenden uitgenodigd om bij te praten en nog wat extra toelichting te geven op de aanvraag door de initiatiefnemer. Op aandringen van actiegroepen uit de bredere omgeving bij de gemeente worden deze ook nog op 9 september 2023 uitgenodigd. De gemeente heeft de initiatiefnemer verzocht een nieuwe omgevingsdialoog te houden en de initiatiefnemer geeft aan dat hij zelf besloten heeft om niet 92 maar 50 arbeidsmigranten te gaan huisvesten om daarmee te kunnen voldoen aan het SNF keurmerk.
Op 15-9-2023 worden er vanuit de gemeente enkele eerste Woo documenten gestuurd. Op dat moment hebben indieners van de zienswijzen nog geen reactie gehad op de zienswijze. Uit de eerste documenten blijkt onder andere dat er inmiddels een wijziging van de aanvraag heeft plaatsgevonden, er een beheerplan is opgesteld en de aanvraag is stopgezet in 2018. Omdat er niets in gecommuniceerd vanuit de gemeente is het gissen, misschien was de vergunning dan toch niet volgens de regeltjes. Wordt vervolgt.
Op 15-10-2023 komt het verslag van de “nieuwe omgevingsdialoog”, inmiddels lijkt het op een “soap”. Een reactie op de ingediende zienswijzen laat inmiddels zo’n zeven maanden op zich wachten. Ondertussen is de initiatiefnemer een nieuwe zogenaamde “omgevingsdialoog” gestart waar omwonenden en deelnemende organisaties erg ontevreden over zijn. Kennelijk waren de bezwaren in de zienswijzen gegrond en was het ontwerpbesluit niet volgens de regels. De gemeente heeft aangegeven aan de initiatiefnemer dat de aanvraag nu toch wel getoetst moest worden aan het nieuwe parapluplan. Werken en wonen worden niet gescheiden, na misdragingen van een gehuisveste werknemer volgt ontslag. Lees meer over de verslagen en de reactiebrief aan de gemeente via deze link.
Op 7-11-2023 verleend de gemeente Horst aan de Maas een vergunning voor de huisvesting van 52 (was 92) arbeidsmigranten in een loods op locatie St. Jorisweg 70 te Hegelsom. Deze vorm van huisvesting wordt met het rapport Roemer omschreven als “huisvesting voor tweederangsburgers” omdat werken en wonen gekoppeld is. De werknemers zijn door deze constructie sterk afhankelijk van de werkgever. Ze zijn dan kwetsbaar en hebben geen huurbescherming.
De oorspronkelijk ingediende aanvraag uit 2018 (uitgebreide procedure) is d.m.v. knippen en plakken (“Photoshoppen”) gewijzigd. De datum van de wijziging is volgens de het oude formulier geplakte rode tekst is 20-7-2023. De gemeente oordeelt dat de wijzigingen “van ondergeschikte aard” zijn waardoor een geen nieuwe aanvraag nodig was. Op het gebied van arbeidsmigranten is veel veranderd, zowel wettelijk, maatschappelijk als cumulatief in de regio. Bijvoorbeeld het rapport van Emile Roemer beschrijft dat het koppelen van werken en wonen huisvesting voor tweederangsburgers is. Als de wijziging van 20-7-2023 als een nieuwe aanvraag was behandeld dan had de aanvraag volgens het huidige beleid getoetst moeten worden.
4 Jaar lang is de aanvraag blijven liggen en is er geen besluit genomen op de aanvraag, dit was “op initiatief van de toenmalig wethouder. Ondanks dat er op het gebied van arbeidsmigranten veel is gebeurd oordeelt de gemeente dat ze deze aanvraag “ex tunc” moesten toetsen, dat betekent volgens het achterhaalt beleid uit 2018. Het is niet bekend wat de reden is van het initiatief van de toenmalig wethouder, dit is o.a. gevraagd via een Woo verzoek.
Het betreft een logiesgebouw en daar mag je maar kortdurend in verblijven, de kans op dakloosheid daarna is dan reëel. Na misdragingen van een gehuisveste werknemer volgt volgens het regelement ontslag. De werknemer heeft volgens de CAO recht om nog 4 weken in de huisvesting te blijven maar moet dan vertrekken. Hoe er bij een conflict zoals bij ontslag op staande voet (zie document “acties bij overlast”) wordt gehandeld is niet vastgelegd in deze vergunning. Ze hebben geen andere permanente huisvestingslocatie. Er is geen omschrijving gevonden in de stukken hoe het beheer op de maximale logies termijn van 2/3 periode wordt gehandhaafd en hoe ze worden begeleid als ze de huisvesting moeten verlaten.
Op 28-11-2023 is er beroep aangetekend bij de rechter in Roermond. De vergunning is verleend op basis van een aanvraag die ingediend is in april 2018. Een belangrijk bezwaar tegen de vergunning is dat de aanvraag gebaseerd is op de regels die in 2018 golden, sinds die tijd is er veel veranderd. Maatschappelijk draagvlak, cumulatie, beleid en wetgeving is drastisch veranderd en de werkgroep is van mening dat er een geheel nieuwe aanvraag ingediend moet worden die gebaseerd is op de actuele inzichten en wet- en regelgeving. Volgens de gemeente hoeft dat niet omdat de wijzigingen in de aanvraag waarop nu vergunning verleend is “van ondergeschikt belang zijn”. Er is ook nauwelijks ruimte voor recreatiemogelijkheden en door de bedrijfsloods te definiëren als “logiesverblijf” betekent dat er aanzienlijk lagere eisen gesteld kunnen worden aan duurzaamheid, veiligheid en gezondheid van de locatie waar de arbeidsmigranten verblijven. Daarmee lijkt een schijnconstructie te zijn opgetuigd, waarbij niet het welzijn van de gehuisveste arbeidsmigranten als uitgangspunt is gehanteerd, maar de voordelen die de lagere normen hebben.
Tijdens nieuwe informatiebijeenkomsten (omdat de vergunningsaanvraag na 4 jaar weer was “opgepakt”) is veel kritiek geuit op de plannen, maar daar is nauwelijks iets mee gedaan. Reden voor de deelnemers aan die informatiebijeenkomsten om het verslag van die bijeenkomsten niet te ondertekenen. Iets wat in de richtlijn wel vereist wordt. B&W zeggen nu dat die eis in 2018 nog niet gold en daarom niet is mee genomen in de beoordeling van de vergunningaanvraag. Klik hier voor het beroepschrift.
