Arbeidsmigrant die baan verliest, is ook zijn bed kwijt
Het aantal dakloze arbeidsmigranten neemt toe. Verlies van werk betekent vaak verlies van huisvesting en andere regelingen, zoals een zorgverzekering. Arbeidsmigranten beheersen de Nederlandse taal meestal slecht, zijn niet bekend met wet- en regelgeving en het zorgsysteem en hebben vaak een klein sociaal netwerk. Geen werk betekent dus leven op straat. Een slapen in de open lucht, of in een tentje.
In juni 2022 schatte het Rode Kruis het aantal dakloze arbeidsmigranten in Nederland al op 3000. Het lijkt er niet op dat dit aantal is verminderd. Berichten vanuit o.a. het Leger des Heils en de zorg duiden op een verdere toename van deze kwetsbare groep.
Dakloze migranten die hun werk en daardoor hun woning verliezen bivakkeren vaak in tentjes in parkjes en plantsoenen. Zij hebben beperkt toegang tot zorg, staan niet goed geregistreerd of missen documenten en veel van hen gebruiken middelen zoals alcohol en softdrugs.
Dagblad Trouw schreef dit in 2022Ook wethouders hebben de noodklok geluid
Nog meer arbeidsmigratie? Nee, eerst moeten de problemen met malafide uitzendbureaus, uitbuiting en slechte huisvesting worden opgelost, vinden wethouders.
Het gaat om slechte huisvesting, gebrek aan gezondheidszorg, nauwelijks integratie en vooral om de regelrechte uitbuiting door werkgevers. Er is ‘dringend’ strengere wetgeving nodig. Adviezen hiervoor, zoals van de commissie-Roemer in 2019, liggen er genoeg.
Overvolle huizen
Regels zijn nodig om paal en perk te stellen aan de praktijk waarin eengezinswoningen vol met arbeidsmigranten zitten. In Rotterdam zijn er straten waar de helft van de huizen door arbeidsmigranten worden bewoond. En in Limburg verblijven soms honderden migranten bij elkaar, zonder dat omwonenden er iets over te zeggen hebben.
Naar het originele berichtStichting Barka zet zich in voor de dakloze arbeidsmigranten, lees hier (PFD) hoe ze dat doen,