28 september 2024 – Door de mensonterende manier waarop werkgevers met arbeidsmigranten omgaan, worden steeds meer mensen uit deze toch al kwetsbare groep dakloos. Maar al te vaak verliezen mensen daags nadat ze ontslagen zijn ook het dak boven hun hoofd. Gemeentes luiden de noodklok en ook in Den Haag wordt de roep om een spoedige oplossing steeds luider. We moeten goed opletten dat de oplossing niet gezocht gaat worden in méér huisvesting voor arbeidsmigranten. Dat zou het probleem namelijk alleen maar groter maken.
De oorzaken van dakloosheid onder arbeidsmigranten
Arbeidsmigranten worden dakloos omdat werkgevers ze wél uit hun thuisland willen halen om in Nederland te komen werken, maar zich niet verantwoordelijk voelen om deze mensen weer netjes thuis af te leveren nadat de arbeidsrelatie beeindigd is.
Veel arbeidsmigranten die werkzaam zijn in laaggekwalificeerde banen worden gehuisvest door het uitzendbureau waarvoor ze werken en zijn dus voor hun woning afhankelijk van hun werkgever. In steeds meer CAO’s staat dat de de woning beschikbaar moet blijven tot een maand na beëidiging van het arbeidscontract, maar helaas zijn er veel uitzendbureaus die zich nergens aan houden. Ben je je baan kwijt, dan ben je dakloos. Soms na een maand maar vaker gebeurt het dat je als arbeidsmigrant dan ook direct op straat staat.
Als we meer huisvesting bouwen dan zal het logische gevolg zijn dat er meer arbeidsmigranten naar Nederland worden gehaald. En dat zal zonder verder ingrijpen onherroepelijk leiden tot nog meer dakloze arbeidsmigranten.
Meer migrantenhotels betekent meer daklozen
Arbeidsmigranten worden niet dakloos door een gebrek aan huisvesting. Nee, arbeidsmigranten worden dakloos door een gebrek aan medemenselijkheid van hun werkgevers, door de koppeling van werk en huisvesting. Door werkgevers die deze laaggekwalificeerde arbeidsmigranten maar kort in dienst willen houden. Er worden volcontinu nieuwe mensen hierheen gehaald; zij worden gelokt met mooie beloften van werk en huisvesting, maar eenmaal hier valt dat vaak vies tegen. En zodra de eerste baan stopt, verliezen zij meteen hun huisvesting. En belanden zij dus op straat nádat ze in een wooncomplex hebben gewoond. Niet andersom.
Een gebrek aan wet- en regelgeving met tevens een gebrek aan handhaving speelt malafide partijen in de kaart. De arbeidsmigrant is veel te vaak vogelvrij omdat een wettelijke zorgplicht ontbreekt.
Betere wetten en strenge handhaving als oplossing
Door de Wtta (Wet Toelating Terbeschikkingstelling van Arbeidskrachten) zo snel mogelijk in te zetten, kan veel dakloosheid onder arbeidsmigranten worden voorkomen. Maar er zal ook streng gehandhaafd moeten worden. Helaas schiet de handhaving vandaag de dag ernstig tekort. De overheid zal dus op twee paarden moeten wedden om dakloosheid onder arbeidsmigranten tegen te gaan: 1. Strengere en effectievere handhaving en 2. betere wetgeving.
Het bouwen van meer huisvesting is vooral het bevredigen van de grijplust van de flexmarkt, maar voor de arbeidsmigrant en de Nederlandse maatschappij lost het helemaal niks op.
