Taggastarbeiders

Volkskrant, 31 augustus 2024 – Het is zestig jaar geleden dat Nederland een wervingsverdrag sloot met Turkije en dat de eerste gastarbeiders naar ons land kwamen. Wat valt er, nu arbeidsmigratie weer onder vuur ligt, van toen te leren? ‘Dat mensen teruggaan is vaak een illusie.’

Het 60-jarige jubileum komt op het moment dat arbeidsmigratie in Nederland een heet hangijzer is. Ook nu piekt de instroom van werknemers uit verre, vooral Oost- en Midden-Europese landen: vorig jaar werkten in Nederland bijna een miljoen arbeidsmigranten. Zelfs ondernemerspartij VVD, wier grote geldschieter nota bene een migrantenuitzenbureau is, vindt dat het ‘minder en slimmer’ moet.

Arbeidsmigranten werken in sectoren met twijfelachtige toekomst

Het werk dat arbeidsmigranten nu doen, komt overeen met wat gastarbeiders zestig jaar geleden deden: het is werk waar Nederlanders zelf de neus voor ophalen. Omdat het vies, gevaarlijk, laagbetaald en onzeker is – arbeidsmigranten belanden drie keer zo vaak in de WW. Meijerink: ‘In de jaren zestig en zeventig werkten ze vooral in de industrie en scheepsbouw, nu in slachterijen en distributiecentra.’

CPB-onderzoeker Meijerink noemt het een ‘risicovolle strategie’ om arbeidskrachten te werven voor sectoren waarvan de toekomst hoogst onzeker is. ‘Liever wil je arbeidsmigranten aantrekken die passen bij de richting waarin de economie zich ontwikkelt.’ Ter illustratie hoeft ze alleen maar te wijzen op het verleden: als gevolg van de globalisering en economische malaise gingen de sectoren waarin de gastarbeiders werkten uiteindelijk ten onder.

Lees hier verder (origineel bericht)

L1, 5 mei 2024 – Volgens het Centraal Planbureau (CPB) heeft de huidige arbeidsmigratie parallellen met de jaren ’50 en ’60, waarin gastarbeiders uit Turkije en Marokko naar Nederland zijn gehaald. Het CPB pleit daarom voor consistent migratiebeleid.

“We kunnen leren van deze geschiedenis”, zegt Jan-Maarten van Sonsbeek, programmaleider bij het CPB en medeauteur van het rapport ‘Economische dynamiek en migratie’. In het rapport is het verband tussen economie en arbeidsmigratie onderzocht.

Verantwoordelijkheid bij werkgever

“Als het goed gaat met de economie, zoals nu, is er meer migratie. Vanuit economisch perspectief is dat prima. Meer migranten betekent echter ook meer vraag op andere voorzieningen. Het zorgt voor extra druk op de woningmarkt, het onderwijs en de zorg. Je wil niet dat de kosten hiervoor op de maatschappij worden verhaald. Leg daarom de verantwoordelijkheid bij de werkgever”, aldus Van Sonsbeek.

Lees hier verder (origineel bericht)

CPB-publicatie-economische-dynamiek-en-migratieDownload

NRC, 12 april 2024 – Aan de formatietafel wordt gesproken over beperking van de migratie. Over de relatie met de economie gaat het nauwelijks. Terwijl die vroeger de doorslag gaf.

De 79-jarige Ismail Polat verloor eerst zijn teen, en toen zijn baan op de Amsterdamse NDSM-werf. Eind jaren zestig viel er tijdens zijn werk als lasser zeven ton ijzer op zijn voet. Hij kon niet meer werken en daarnaast klaagde hij over zijn huisvesting: woonoord Atatürk in Amsterdam Noord, waar zo’n 270 Turkse ‘gastarbeiders’ in barakken woonden, vaak met acht mensen op een kamer. „Ik werd ontslagen omdat ik daarover klaagde en niet meer kon werken.”

Kort daarvoor was Polat vanuit Turkije naar Nederland geëmigreerd. Het leven in kamp Atatürk viel tegen, vertelt hij. Je had weinig privacy en weinig vrijheid. Koken mocht niet in de eigen kamer. Eten moest gezamenlijk, alleen op gezette tijden. „We kregen vlees geserveerd dat smaakte alsof het al tijdens de Tweede Wereldoorlog was ingevroren”, zegt Polat. „En de strenge regels in het kamp deden denken aan een militaire dienst.”

Het verhaal van Polat toont gelijkenissen met de problemen waar arbeidsmigranten uit onder meer Polen, Roemenië en Bulgarije vandaag de dag tegenaan lopen. Arbeidsmigranten die in Nederland laagbetaald werk doen, zoals in de tuinbouw of distributie, zijn kwetsbaar. Ze werken doorgaans op flexibele contracten en lopen bij ziekte risico om ontslagen te worden. Soms is de werkgever ook de huisbaas en verliest de arbeidsmigrant bij ontslag ook de woonruimte; vaak een kleine kamer die hij of zij met meerdere anderen moet delen.

Lees hier verder (origineel bericht)