Home » dakloos » Page 5

Tagdakloos

Dakloze arbeidsmigranten verblijven in bossen bij Venlo: ‘Het is te veel voor me’

NOS/ L1, 22 september 2024 – In Noord-Limburg verblijven enkele tientallen dakloze arbeidsmigranten in de bossen, vooral bij Venlo. Naar schatting van de gemeenten Venlo, Venray, Horst aan de Maas en Peel en Maas zijn in de regio 50 tot 80 daklozen arbeidsmigranten voornamelijk uit Polen, Roemenië en Bulgarije. Een aanzienlijk deel van hen leeft in het bos, blijkt uit onderzoek van L1.

De regionale omroep ging de bossen in en sprak daar met Albert en Martha, een Pools stel. Martha kwam twee jaar geleden naar Nederland voor productiewerk. Acht maanden geleden verloor ze haar baan, volgens haar nadat een kamergenoot haar identiteitsbewijs had gestolen. Zonder werk raakte ze ook haar woning kwijt. Sindsdien zwerven zij en haar vriend Albert van plek naar plek.

Ze woonden een maand in een opengebroken caravan, en leven nu in een tent in het bos. Ze koken op een open vuur en proberen zich zo goed mogelijk te redden, maar voor Martha is het zwaar: “Ik ben erg moe”, zegt ze. “Het is te veel voor me. Het doet veel pijn.” Leven in een bos is volgens haar vreselijk: “Als ik alleen ben, ben ik erg bang.

Ook Albert heeft het zwaar: “De moeilijkste dagen zijn als het regent. Je kan er niks aan doen en soms is alles nat. Dat is verschrikkelijk”, zegt hij. “We zijn op zoek naar een normale situatie. Je krijgt niet altijd hulp.”

Een tentenkampje in de buurt van de Maas in Venlo, gezien vanuit de lucht.

In hetzelfde bos verblijven volgens Martha ook andere migranten. In haar tentenkampje zitten bijvoorbeeld ook twee Duitsers, een Portugees en een Hongaar.

Bekend probleem

Het probleem van dakloze arbeidsmigranten speelt op meer plekken in het land. Huisvesting wordt vaak door werkgevers geregeld, waardoor migranten bij ontslag naast hun baan ook hun onderdak verliezen.

Eind vorig jaar stelde het kabinet 65 miljoen euro beschikbaar voor de aanpak van dakloosheid, waarvan 7 miljoen specifiek bedoeld is voor het helpen van dakloze EU-burgers.

De gemeente Venlo hoopt met een preventieve aanpak te voorkomen dat arbeidsmigranten op straat komen te staan. Zo is er voorlichting over het wonen en werken in de gemeente en zijn er informatiepunten waar Pools en Roemeens wordt gesproken. “Dit om de arbeidsmigrant meer zelfredzaam te maken en te behoeden voor misstanden”, aldus de gemeente.

Vooruit kijken

Ook worden meer straatcoaches ingezet en is er een team van experts dat werkt aan de veiligheid van deze kwetsbare groep. Daarnaast wordt de samenwerking met maatschappelijke organisaties en omliggende gemeenten versterkt.

Martha en Albert hopen binnenkort weer werk te vinden via een uitzendbureau. “Dan hebben we weer een kamer, water en elektriciteit,” zegt Albert. “De belangrijke dingen, zodat we weer vooruit kunnen kijken.”

Lees hier het originele bericht

Boswachter Erik de Jonge treft steeds meer arbeidsmigranten aan

ZuidWest Update, 9 september 2024 – Eerder berichtte de onderzoeksredactie van streekomroep ZuidWest over hoe arbeidsmigranten overleven in de Brabantse Bossen. Na verder onderzoek blijkt dat deze problematiek groter is dan enkele incidenten. Deze mensen zitten soms diep in de natuur verscholen of in een bosje naast een carpoolstrook. In de overlevingsstand wordt ook inbreken niet geschuwd. Boswachter Erik de Jonge wordt regelmatig geconfronteerd met deze problemen.  

Gekleed in zijn groene uniform zit Erik ontspannen in een bureaustoel, met zijn trouwe viervoeter Jack onder het bureau. We zijn in zijn kantoor op de Kraaijenberg in Bergen op Zoom.  Het verblijf van de arbeidsmigranten in de bossen is hem zeker bekend. Er is niet altijd sprake van dezelfde plekken waar ze verblijven. De boswachter treft ze overal aan. Soms inderdaad in de geringe bosschages naast carpoolplaatsen, dan weer midden in een wei of ergens diep in de natuur. Sinds tien jaar ziet hij een toename in het aantal arbeidsmigranten dat zo bivakkeert.

Hij merkt dat er een piek is in het verblijf in de bossen door arbeidsmigranten als het zomerseizoen voorbij is. Volgens Erik is dit omdat ze dan een klus hebben gehad die voorbij is. Bijvoorbeeld met het plukken van aardbeien of andere fruitteelt. Vaak zijn ze daarna meteen hun werk en huisvesting kwijt. “In de periode eind augustus, september komen wij ze vaker in het veld tegen. Ze wachten dan op nieuw werk of ze willen nog niet terug naar hun eigen land. Het komt ook voor dat we ze aantreffen tijdens het seizoen. Dit komt dan omdat ze uit hun huisvesting gezet zijn.” Zo heeft hij nog een voorbeeld  van  een aantal weken terug van een groep Polen die in een oud boswachtershuis verbleven. Een aantal van hen was nog aan het werk maar ze hadden het kennelijk te bont gemaakt op de camping waar ze verbleven en daar weggestuurd.

Matrasje met een speentje

Bij het boswachtershuis vertelt de bosbewaker verder: “Hier is ingebroken om er te kunnen slapen. Daar waren nog wel een aantal mensen van aan het werk. Ook lag één van hen in een tent. Een ander lag zelfs zo in een slaapzak onder een overhangende rododendron.” Er zaten op dat moment nog vijf personen in het pand. Onder de aangetroffen de spullen trof Erik ook een schuimrubberen matrasje en een fopspeen aan. Dat doet hem sterk vermoeden dat er een vrouw met haar kindje aanwezig moet zijn geweest. Uiteindelijk heeft hij samen met zijn collega’s en ondersteuning van de politie de mensen eruit gezet. Dit is de weken erna nog een aantal maal gebeurd.

Stroperij

Erik ziet de arbeidsmigranten ook terug in een ander fenomeen, namelijk de illegale visserij. Buiten het feit dat dit gebeurt op plekken waar dit niet mag zijn ze vaak dronken en laten ze veel rotzooi achter. Ze hebben een voorkeur om deze vissen, bijvoorbeeld Karpers en Brasems,  die soms zelfs ter plekke worden bereid en gegeten. Dit wordt gedaan door zowel Polen als Roemenen en Bulgaren.

“Deze mensen zijn echte buitenmensen” vertelt hij verder. Deze ouderwetse wijze van stroperij, met een kooitje of strikken, bewijst dat. De gemiddelde Nederlander heeft die kunde eenvoudig weg niet meer. Erik kan hier een soort van professioneel respect voor opbrengen. “Ze staan nog veel dichter bij de natuur. Zij kunnen dat nog en weten het zelfs nog zo te doen dat het nauwelijks door paadjes of iets dergelijks op te sporen is. Dit is erg knap, daar moet  je een erg goede bushcrafter voor zijn.”

Gekoppeld aan huisvesting

Exacte cijfers van de illegaal in de bossen verblijvende arbeidsmigranten zijn Erik niet bekend. Wel weet hij dat dit niet probleem voor alleen ‘zijn’ gebied geldt. Ook collega boswachters binnen en buiten Brabant hebben hier last van. “Er zijn jaren, dan hebben we wekelijks dat we tentjes aantreffen en er zijn periodes dan is het rustiger.”  Erik is van mening dat de problematiek minder is naarmate de huisvesting en arbeidsomstandigheden beter op orde zijn. Het is ook aan de overheid, gemeenten om hier goed toezicht op te houden. Dan zijn deze mensen minder geneigd om in de natuur te gaan overleven. Vaak wordt de boswachter geholpen door de sociale controle van omwonenden en krijgt hij al snel een berichtje als er een persoon zich verschuilt in de bossen.

De mens achter de boswachter

Erik is eerst en vooral professional maar de omstandigheden waarin hij de mensen aantreft laten hem niet koud. Als de situatie het toelaat spreekt zijn empathische kant. Dan geeft hij de voorkeur aan het inschakelen van Barka (een internationale organisatie die arbeidsmigranten helpt) of de GGZ, zodat er binnen korte termijn een humane oplossing gevonden kan worden. “Ik vind het schrijnend om te zien. Dat dit in Nederland gebeurt, dat moet niet kunnen. Het zijn erbarmelijke omstandigheden voor die mensen.”

Lees hier het originele bericht

Tentenkamp aan de Rijn met dakloze arbeidsmigranten ontruimd: drie zijn met de noorderzon vertrokken

Gelderlander, 30 augustus 2024 – De politie heeft een provisorisch tentenkampje met vier tenten aan de Nederrijn ontruimd. Van de vijf bewoners zijn er drie met de noorderzon vertrokken. Zij weigerden alle geboden hulp.

De vijf daklozen hadden hun tenten opgezet aan de rivier, pal onder de John Frostbrug, tegenover het Arnhemse centrum. Het ging om Oost-Europese arbeidsmigranten die zeker drie weken aan de rivier hebben gekampeerd. Onduidelijk is hoelang ze daar precies hebben verbleven.

Onbekende bestemming

De stichting Barka heeft nog een ultieme poging gedaan om de vijf te helpen zoeken naar een alternatief onderkomen. Opnieuw weigerden de daklozen dat. Hierop is vrijdag de daad bij het woord gevoegd en heeft de politie de tenten weggehaald.

Inmiddels besloten twee van de vijf arbeidsmigranten toch op de geboden hulp in te gaan. Zij hebben nu onderdak gevonden in daklozenopvang De Duif aan de Spoorwegstraat in Arnhem en krijgen begeleiding. De andere drie zijn in alle rust vertrokken naar onbekende bestemming.

Lees hier verder (origineel bericht)

Stevige maatregelen zorgt voor terugloop van notoire overlastgevers in Tiel: ‘Maar niet iedereen wil hulp’

Gelderlander, 24 augustus 2024 – Het aantal notoire overlastgevers in het centrum van Tiel is de afgelopen maanden fors gedaald. Waren het er in mei van dit jaar nog 30, nu zijn het er nog 10. Een kanttekening: een deel van de overlastgevers is volgens stichting Barka nu volledig uit beeld.

Een groot deel van de overlastgevers is dakloos, niet zelden zijn het arbeidsmigranten uit Oost-Europese landen. Het afgelopen jaar regende het ook al klachten over dakloze overlastgevers, veelal onder invloed van drank en drugs, die binnenstadbewoners en winkelend publiek lastig vielen.

Reden voor Tiel om afgelopen najaar te starten met een lik op stuk beleid: overlastgevers kregen geen waarschuwing meer, maar direct een boete of zelfs een gebiedsverbod. Ook dit jaar zette Tiel in op strikte maatregelen. Zo zijn extra controles ingezet op straat om daklozen die overlast geven aan te pakken en is er extra gecontroleerd op plekken waar veel overlast plaatsvindt.

Lees hier verder (origineel bericht)

Osse wijk gaat gebukt onder overlast van daklozen en verslaafden: ‘Ze hangen rond in de brandgang en staan te schreeuwen’

BD, 14 augustus 2024 – OSS – Drank en drugs gebruiken, poepen en plassen in de speeltuin. Buurtbewoners in de Schadewijk in Oss zijn ten einde raad. ,,Onze kinderen durven allang niet meer buiten te spelen.”

Mensen die dronken en of stoned zijn hangen rond in de brandgangen. Volgens huizenbezitters doen deze groepjes vaak hun behoefte in de gangen en laten ze rotzooi en drugs achter op de kinderspeelplekken. De rondhangende mannen geven een gevoel van onveiligheid. ,,Ik ga ’s nachts niet alleen van de auto naar mijn huis en dat is maar een paar passen”, zegt een vrouw.

Dakloze arbeidsmigranten

Maar zijn het altijd mensen van het Verdihuis die op straat hangen? David is 42 jaar en leeft op straat in Schadewijk. Hij spreekt alleen Pools, en via Google Translate vertelt hij dat hij vijf jaar geleden naar Oss kwam. Hij werkte als inpakker voor de cosmetica-industrie, maar raakte werkloos. Hoe is hij op straat terechtgekomen? ,,Ik leef buiten, dat is mijn eigen keuze.”

Bij de dagopvang van het Verdihuis, de Pitstop, zit Ewona met een paar cliënten onder het afdakje. De Poolse kokkin zegt over de dakloze arbeidsmigranten: ,,Het zijn juist de mensen die zich moeilijk aanpassen die op straat terechtkomen, de mensen die dus de taal niet leren.”

Lees hier het originele bericht

Eerst zijn de werkgevers aan zet, pas daarna de gemeenten

Op een bank bij station Boxtel. Twee vrouwen en twee mannen. Hangen, zitten, slapen, drinken en eten… Ze zien er groezelig uit. Je loopt er het liefste snel aan voorbij. Ik zie ze op zondag, eerst vroeg in de ochtend en toevallig ook weer aan het begin van de avond … Dezelfde mensen op hetzelfde bankje. De hele dag. Ik besluit mezelf niet persoonlijk aan deze mensen te verbinden. Ik heb namelijk al vaker arbeidsmigranten geholpen. Maar het grijpt me steeds weer aan. Ik MOET iets doen.

Ik ga proberen deze mensen aan onderdak te helpen, als raadslid weet ik relatief snel ‘de route’. Ik bel naar de maatschappelijke opvang. Na vier keer doorverbonden te worden is er een bed voor deze mensen. Wat fijn! Maar eigenlijk bedelen ze om werk en ik? Ik wil niet meer meehelpen aan het dweilen met de kraan open.

Gemeenten voelen de noodzaak om voor huisvesting van arbeidsmigranten te zorgen. Maar na al die jaren weet ik, en ervaar ik ook nu weer, dat dit helaas nutteloos is. Deze mensen zijn op straat gezet omdat hun werkgever ze niet meer nodig heeft. En de huisbaas wil ze dan ook niet meer, dus staan ze per direct op straat.

Deze vier mensen, die ik bij station Boxtel aantrof, zijn een paar dagen geleden in Eindhoven ingeschreven. Ze zijn net aangekomen in Nederland. Hen is werk beloofd bij Vion in Boxtel, een bedrijf dat nota bene bezig is met een reorganisatie en dus minder arbeidsmigranten nodig heeft. Toch gaat het ronselen van arbeidsmigranten door en wordt mensen een mooie toekomst beloofd. In plaats daarvan bivakkeren ze op een bank.Ze weten niet waarom ze zijn ontslagen. De inlener is nergens te bekennen. Het uitzendbureau ook niet. Daar staan ze. (Bad)jas aan, rolkoffer en sporttas in de hand. Ze kunnen bij de politie aangifte doen. Maar hoe komen zij vanaf het station zonder geld bij het politiebureau, dat bovendien in het weekend gesloten is? Ze begrijpen niets van de Nederlandse taal en kunnen niet eens een adres. Ze zijn reddeloos.Ik zet ze op de trein naar de maatschappelijke opvang Springplank040 in Eindhoven. Ze gebaren intense dank. Ik blijf verstild achter. Via Stichting Barka, de opvang voor dak en thuisloze Oost-Europeanen krijg ik de volgende dag een geruststellend telefoontje. Ze zijn voorlopig in goede handen.

Arbeidsmigranten worden geronseld met de belofte van een mooie toekomst in Nederland, inclusief huisvesting en zorgverzekering. De werkelijkheid is dat ze als wegwerpmedewerkers worden gebruikt en alles, ook hun menswaardigheid, verliezen.Zoals Mariëtte Patijn eerder opriep: ‘neem mensen rechtstreeks in dienst van de slachterij’.Werkgevers, neem je verantwoordelijkheid. Zet flexcontracten om in vaste contracten, zorg voor je medewerkers, zorg voor goede betaling en bied arbeiders de kans om hier een leven op te bouwen dan loont het voor gemeenten om voor huisvesting te zorgen.

Door Mirjam Bemelmans, gemeenteraadslid GroenLinks – PvdA Boxtel. 4 augustus 2024

Dakloos stel woont in auto: ‘wie kunnen we vertrouwen?’

De Orkaan, 28 juni 2024, Zaanstad – Van alle daklozen in Nederland is de helft ooit als arbeidsmigrant naar Nederland gekomen. Ook Zaanstad wordt hiermee geconfronteerd. De Orkaan-ombudsjournalist ging op bezoek bij een Pools stel dat bij gebrek aan een woning al ruim een maand in een auto woont op een Zaans industrieterrein.

Het eerste bezoek aan Pavel (31) vorige week kwam ‘op een slecht moment,’ volgens zijn vrouw. De Pool verzocht ons, veelvuldig gebruik makend van het Poolse scheldvoord kurva, om hem met rust te laten. Een week later, op een snikhete woensdag in juni, is hij in eerste instantie niet bij zijn auto aanwezig. De grijze stationwagen -met fietsen op het dak- staat er verlaten bij: een voertuig dat wellicht beschermt tegen hagel en regen, maar er in de brandende zon niet comfortabeler op wordt.  

In een tankstation in buurt geven de medewerksters aan met hun dakloze buren in hun maag te zitten. ‘Eerst gaven we het stel wel eens een overgebleven broodje, maar later werd dat afgeraden door Handhaving. Anders zou het te comfortabel voor ze worden,’ zegt een van hen. De dames hebben vooral met het stel te doen:

‘Zij hebben hier ook niet om gevraagd. Het zijn eigenlijk heel vriendelijke mensen, maar soms is hij in een slechte bui en dan schreeuwt hij tegen klanten.’

Pavel heeft me herkend van vorige week. ‘Er komen zoveel mensen naar me toe, maar hoe weet ik wie ik moet vertrouwen? Je zegt dat je journalist bent, maar misschien ben je wel van de politie.’ Praten wil hij deze keer wel.

Er zijn momenten waarop hij in begrijpelijk Engels zijn mening duidelijk maakt – op andere momenten klinkt hij warrig. ‘Eigenlijk is het ongelofelijk,’ zegt hij. ‘De tien rijkste mensen van deze wereld bezitten net zoveel als de helft van de wereldbevolking.’ Een claim die gestoeld wordt op een onderzoek van Oxfam. Ook geeft hij aan zich zorgen te maken om het milieu, dierenleed en klimaatverandering.

‘Ik heb mijn vrouw hier in Nederland leren kennen, we zijn nu een paar jaar samen. Maar kinderen op de wereld zetten wil ik niet: moeten ze dan in deze oneerlijke wereld opgroeien? Sommige mensen hebben zoveel eten dat ze de helft weggooien. Anderen hebben helemaal niets. Bovendien kan je zonder geld geen kinderen opvoeden, dus nu is dat zeker geen goed idee.’

Waarom stel je zoveel vragen?

Pavel kwam, net als zoveel landgenoten, naar Nederland om te werken. ‘Met een blik op Zaanstad’s grote werkgever aan de overkant van de straat: ‘daar werken bijna alleen maar Polen. Ik hou een beetje afstand van hen. Niet iedereen heeft het beste met je voor.’ Dat geldt ook voor andere mensen, trouwens. ‘Er komen de hele tijd mensen naar ons toe: politie, handhaving, of anderen, zoals jij. Waarom stel je eigenlijk zoveel vragen, vertel eens wat over jezelf!’

Terwijl de ombudsjournalist vertelt over zijn carrière tot nu toe, zijn recente bezoek aan Polen en zijn visie geeft op de maatschappij, zijn we weer terug bij de auto na bijna een half uur lopen in de brandende zon. We plakken er nog maar een rondje achteraan.

Hoe komt het eigenlijk dat Pavel nu zo vriendelijk is en een week eerder zo agressief over kwam? ‘Ik ben geen verslaafde ofzo,’ stelt de Pool. ‘Maar ik heb ook heus wel eens wat gebruikt. Sigaretten, daar ben ik wel aan verslaafd. Die kan je hier gewoon op straat vinden’, zegt hij, terwijl hij trots de vangst van de ochtend laat zien.  

Pavel’s vrouw -gehuld in rood t-shirt- heeft wel een baan, waardoor er sprake is van enig inkomen. En dat huisvesting een probleem is, begrijpt hij zelf ook wel. ‘Ik heb weinig nodig, maar wel een plek om te wonen. En flexibiliteit is voor mij heel belangrijk.’ Hulp aannemen vindt hij lastig – wat samenhangt met gebrek aan vertrouwen. De Orkaan raadt hem aan om dat wel te doen.

Wanneer het tweede rondje erop zit, zien we vanuit de verte drie handhavers in gele hesjes bij de auto staan. Ze spreken met Pavel’s vrouw. Waar we het nog geen kwartier eerder over hadden, zie ik voor me gebeuren. De handhavers – drie jonge vrouwen- willen niet herkenbaar in beeld. Pavel’s vrouw:

‘Ze vroegen me waarom ik hier ben, of ik in de auto slaap en waarom ik samen ben met mijn man,’

Na enige discussie, waarbij Pavel zijn geduld verliest, vertrekken de drie weer. ‘Oke, we gaan wel weg,’ zeggen ze – met een schuin oog naar de toevallig aanwezige verslaggever. Wanneer ook de ombudsjournalist aanstalten maakt om te vertrekken, vraagt Pavel om nog even verder te spreken. ‘Ik maak nu eenmaal graag contact met mensen.’ Hij geeft een telefoonnummer, zonder zeker te weten of dat klopt. ‘Onze telefoons zijn leeg.’

Zou hij niet toch liever terug willen naar Polen? ‘Nee hoor, ik ben daar in twee jaar niet geweest. Ik wil graag in Nederland blijven. Het liefst in Zaandam.’

Lees hier het originele bericht

Man (51) lag hele dag bewusteloos in tuinstoel, buren dachten dat hij dronken was: ‘Totdat hij blauw werd’

Gooi en Eemlander, 26 juni 2024 – BUNSCHOTEN In een tuin langs de Westdijk in Bunschoten is maandagavond een 51-jarige man in kritieke toestand aangetroffen. De politie tast vooralsnog in het duister over wat er is gebeurd. Buurtbewoners dachten dat de man zijn roes aan het uitslapen was, totdat zij ineens schuim uit zijn mond zagen komen. 

,,We voelen ons achteraf wel rot dat we niet eerder de ambulance hebben gebeld”, zegt de buurvrouw. Bewoners zagen de man al sinds 08.00 uur onderuitgezakt op een grijze stoel in de achtertuin zitten. Ze dachten dat hij dronken was. Ook zag ze twee grote blikken bier naast hem staan. ,,Ik dacht op een gegeven moment wel: waarom wordt hij niet meer wakker?”

Vermoedelijk dakloos

,,Het was niet goed, hoor”, vervolgt de buurman. De man had een dikke jas aan met zijn capuchon op. Een Albert Heijn-tas lag naast hem op de grond. Het was een treurig beeld: ,,Hij had ook in zijn broek geplast, ondertussen bleef hij maar slokjes bier nemen.” 

Lees hier verder (origineel bericht)

Duizenden ontslagen arbeidsmigranten dakloos op straat en in bos: ’Ze gaan dood aan vermijdbare ziektes’

Telegraaf, 4 mei 2024 – Hulporganisaties slaan alarm over het groeiende aantal dakloze arbeidsmigranten. Ze leven vaak onder erbarmelijke omstandigheden op straat, maar kunnen niet terecht in de gewone daklozenopvang. „Als je niet meer productief bent moet je weg. We worden eigenlijk behandeld als slaven.”

Poolse Piotr (37) werkte zes jaar in de vleesindustrie. Toen hij steeds meer pijn aan zijn heup kreeg en het uitzendbureau vertelde dat hij geopereerd moest worden, kreeg hij twee weken de tijd om iets anders te vinden. Zo verloor Piotr niet alleen zijn baan, maar ook het dak boven zijn hoofd.Toen medewerkers van hulporganisatie Barka hem een paar weken later op straat tegenkwamen was Piotr er slecht aan toe. „Hij had veel pijn en was vermagerd. We regelden dat hij in Polen geopereerd kon worden”, zegt Lukasz, die als ervaringsdeskundige voor Barka werkt. „We waren net op tijd, anders was Piotr misschien in een rolstoel beland.”

Dakloze arbeidsmigranten

Stichting Barka ving in Utrecht vorig jaar 460 dakloze arbeidsmigranten op. Meestal mannen, slechts 10 procent van deze daklozen is vrouw. Een kwart vaDuizenden arbeidsmigranten belanden ieder jaar op straat. Als ze hun werk verliezen, moeten ze weg uit de huisvesting die hun baas als ’package deal’ heeft geregeld. „Toen ik ziek werd zette mijn werkgever me op de keien. Als je niet meer productief bent moet je weg. We worden eigenlijk behandeld als slaven”, blikt Piotr terug.n hen keerde terug naar Midden- of Oost-Europa. Een kleine honderd vonden in Nederland een nieuwe baan.

Hulporganisaties meldden dat het in 2022 ging om naar schatting 6000 mensen. „Intussen zijn het waarschijnlijk een paar duizend meer”, zegt een woordvoerder van het Leger des Heils. „Ze zijn er bovendien vaak slechter aan toe, omdat ze door de grote tekorten op de woningmarkt veel langer dakloos zijn.”

’Ze gaan dood aan vermijdbare ziektes’

Dat ziet ook de Rotterdamse straatdokter Marcel Slockers. Hij spreekt van ’een epidemie van arbeidsmigranten zonder zorgverzekering’. „Die mensen gaan letterlijk dood aan vermijdbare ziektes, zoals huid- en luchtweginfecties. De drempel om van zorg gebruik te maken is enorm.”

Lees hier verder (origineel bericht)

×