Tagdakloos

Trouw, 19 februari 2025 – Nederland vraagt dakloze arbeidsmigranten of ze terug willen naar hun thuisland. Relatief veel mensen antwoorden met ‘ja’.

Ten minste zevenhonderd dakloze arbeidsmigranten zijn vorig jaar geholpen met een terugkeer naar onder andere Polen, Roemenië en Bulgarije. Nederlandse steden proberen zo het aantal daklozen te verminderen – wat relatief goed lijkt te werken. Toch aarzelt het kabinet om de aanpak door te zetten.

Iets anders proberen

Sinds vorig jaar proberen hulpverleners in Venlo, Rotterdam, Eindhoven, Den Haag, Amsterdam en Utrecht daarom iets anders. Ze vragen dakloze arbeidsmigranten of ze terug naar hun thuisland willen. Vrijwillig en zonder verdere verplichtingen. Een bus- of treinkaartje is zo gekocht, dachten de gemeenten. En voor sommige arbeidsmigranten is het misschien de beste manier om hun leven terug te krijgen.

Lees hier verder (origineel bericht)

Binnenlands Bestuur, 18 februari 2025 – Rotterdam en Den Haag zijn koplopers, gevolgd door Amsterdam, Vlaardingen, Bergen op Zoom, Utrecht, Nijmegen, Venlo, Maastricht en Leiden.

Vorig jaar werden in 130 gemeenten boetes uitgedeeld voor overtredingen die vaak dakloze mensen treffen, zoals bedelen, ‘wildkamperen’ en slapen op straat. In totaal werden er 2.170 ‘daklozenboetes’ opgelegd, goed voor een bedrag van meer dan 300.000 euro. Ook in kleinere gemeenten werden bekeuringen uitgeschreven.

Lees hier verder (origineel bericht)

Telegraaf, 3 februari 2025 – Het aantal daklozen groeit fors, onder meer door arbeidsmigranten die op straat belanden. De problemen beperken zich niet meer tot de Randstad, merken ze ook bij het Leger Des Heils in Zwolle. „Terug naar Letland? Ik wil hier eerst slagen!”

In Den Haag kon Charlie inderdaad snel een baan in de bouw vinden. Na „complicaties met mijn baas”, raakte hij z’n werk en later z’n appartement kwijt. In de regio Nijmegen en in Zwolle volgden vergelijkbare verhalen. „Het is allemaal klote”, herhaalt Charlie, die een dikke winterjas en kapotgelopen schoenen draagt. Hij mist een voortand.

Over z’n huidige verblijfplaats is hij vaag: „Soms kan ik bij mensen op de bank slapen. Wat ik nu vooral nodig heb, is een baan. Weet jij nog iets?”

Lees hier verder (origineel bericht)

Volkskrant, 1 februari 2025 – Het aantal daklozen neemt toe. In Amsterdam zijn veel van hen voormalige arbeidsmigranten van binnen de EU, die hierheen zijn gelokt door malafide uitzendbureaus en makkelijk aan de kant kunnen worden gezet. Hulp vinden ze bij De Regenboog Groep, maar het onderliggende probleem blijft enorm.

Amsterdam Centraal is voor veel migranten het beginstation van grote dromen. Voor Pavel (39) is het de plek waar de zijne strandden. Zeven maanden geleden kwam hij hier aan vanuit Polen om te werken bij een distributiecentrum. Voor 400 euro zou het uitzendbureau zijn busticket, papieren en een woning regelen. Maar toen hij aankwam, stond niemand hem op te wachten. Het nummer dat hij moest bellen, gaf geen gehoor.

Je zou kunnen zeggen dat het daarna snel bergafwaarts ging. Toen hij die nacht noodgedwongen op straat doorbracht, werd hij beroofd van alles wat hij had. De drank en drugs lokten vervolgens als vanzelf. En nu zit hij hier, onder een donker talud bij datzelfde station. Het Yves Saint Laurent-tasje om zijn schouder versleten, zijn ogen troebel. Dankbaar ontvangt hij een bekertje koffie van maatschappelijk werker Magdalena Sawicki. ‘Dziękuję.’

Het verhaal van Pavel is niet uniek, weten Sawicki (58) en haar collega Agata Rybus (40). De van oorsprong Poolse hulpverleners werken voor het straatteam van De Regenboog Groep, de organisatie die zich in Amsterdam ontfermt over de groeiende groep dakloze EU-burgers. Hun werk is onderdeel van de proef waaraan de stad deelneemt: met vijf andere gemeenten wil ze de groep die geen toegang heeft tot opvang tóch hulp bieden.

Lees hier verder (origineel bericht)

Trouw, 1 februari 2025 – Steeds meer arbeidsmigranten leven op straat, ver verwijderd van een nieuwe baan. Trouw sprak vier van hen, in Haarlem, Groningen, Arnhem en Amsterdam. Wie zijn zij? En waar willen ze heen?

Lukas Kufel moet alweer op zoek naar een andere plek voor zijn tentje

Een tuinschepje steekt in de grond. De Poolse dakloze Lukas Kufel wijst naar wat struiken verderop. Daar graaft hij met het schepje een gat als hij zijn behoefte moet doen. Uit zijn rugzak haalt hij tissues, die hij gebruikt als toiletpapier.

Zijn vader stierf toen hij 12 jaar was, ook aan kanker. Toen zijn moeder overleed en het uitging met zijn vriendin, had Kufel in Polen niets en niemand meer. Hij was op zichzelf aangewezen.

Tien jaar geleden besloot hij als arbeidsmigrant in Nederland opnieuw te beginnen, waar hij drie keer meer kon verdienen dan met hetzelfde werk in eigen land. Hij had een vacature gezien van een Pools-Nederlands uitzendbureau en kon aan de slag in Tilburg, als orderpicker. Daarna ging hij werken als heftruckchauffeur in Zaanstad en Zwaagdijk. Op de laatste locatie veroorzaakte hij een ongeluk en een maand later werd hij ontslagen. In diezelfde periode werd Kufel in de trein beroofd van zijn paspoort. Sinds zijn ontslag, drie jaar geleden, leeft hij op straat. Via het uitzendbureau was zijn werk contractueel gekoppeld aan huisvesting. Verlies je je baan, dan verlies je ook onderdak.

Lees hier verder (origineel bericht)

Telegraaf, 28 januari 2025 – Het aantal daklozen in Nederland is de afgelopen twee jaar fors gestegen, constateert het Centraal Bureau voor de Statistiek. Het merendeel van de daklozen heeft buitenlandse roots, zoals aan lager wal geraakte arbeidsmigranten. De problemen beperken zich allang niet meer tot de grote steden.

Twee derde van de daklozen is geboren in het buitenland of heeft ouders met een andere nationaliteit dan de Nederlandse. Bijna vier op de tien daklozen komen van buiten Europa, aldus het CBS. Vooral in de grote steden zijn heel veel daklozen van buitenlandse komaf. Het gaat in 8 op de 10 gevallen om mannen.

Baan kwijt, op straat

Het gebeurt geregeld dat arbeidsmigranten die hierheen komen voor werk, via hun werkgever een slaapkamer of appartement krijgen. Wel zo makkelijk: maar als de baan wordt opgezegd, komen ze op straat terecht. Klachten van inwoners zijn er daardoor in veelvoud: over mensen die in portieken slapen, hun behoefte op straat doen of in het openbaar drugs gebruiken.

Lees hier verder (origineel bericht)

ZuidWest Update, 25 december 2024 – Hij leefde in een tentje in de Roosendaalse bossen, weken werden uiteindelijk toch nog maanden. Slapend op zijn eigen kleding in plaats van een slaapzak. Tomasz hield zich staande door gesprekken met de stichting Barka, een warme bak koffie, een douche en boeken lezen in de bibliotheek. Hij sprak toen de wens uit: “Voor de toekomst wil ik niet veel, gewoon aan het werk en een dak boven mijn hoofd.” In dit artikel vertelt hij hoe het hem vergaan is en hoe hij zich terug vocht.

Vanaf 2018 verricht Tomasz werkzaamheden in Nederland als orderpicker of laden en lossen in de logistiek. In de eerste ‘natte maanden’ van 2024 komt hij op straat te staan omdat de opdrachtgever het uitzendbureau waar hij voor werkt te duur vind. Met geleend geld koopt hij een tentje en gaat overleven in de Brabantse bossen. Dan wordt hij ook nog beroofd en raakt daarbij onder andere zijn identiteitsbewijs kwijt. Nu spreken we een andere man dan in de tijd dat hij in de natuur verbleef. Een kerel met een vol gezicht en pretogen.

Lees hier verder (origineel bericht)