Home » column

Tagcolumn

Gemeentes meten met 2 maten.

De regels voor studentenhuisvesting zijn flink aangescherpt. Sinds 1 juli geldt de Wet Goed Verhuurderschap, op basis van deze wet moeten o.a. verhuurders van studentenpanden zich aan allerlei regels houden. Zo is onder andere het maximaal bewoners per pand geregeld, evenals de maximale huurprijs per kamer. Ook huurdersbescherming is belangrijk, een huurder kan niet zomaar op straat worden gezet. Gemeenten hebben een zorgtaak om op naleving toe te zien.

Studenten vs arbeidsmigranten

Wat is het verschil tussen studenten en arbeidsmigranten die allebei particulier huren? Beiden wonen ergens tijdelijk, meestal minimaal 1 jaar. Arbeidsmigranten in een woonhuis of in een wooncomplex wat is vergund voor x-aantal huurders. De woonunits en kamers zijn vergelijkbaar met de kamers in een studentenhuis. De huurders hebben in beide gevallen privacy in hun vrij kleine slaapkamers en maken gebruik van gezamenlijke voorzieningen zoals keuken, badkamer en toilet. In beide gevallen moet de huurder zich in het BRP inschrijven, en bij vertrek weer uitschrijven. De gemeente zou dus precies moeten weten wie waar wanneer woont, en kan op basis daarvan de Wet Goed Verhuurderschap prima handhaven.

Waarom worden deze regels voor studentenhuizen wél toegepast en voor arbeidsmigrantenhuisvesting niet?

Just asking …

Marly van Leeuwen

De burger wordt ermee geconfronteerd, als het dan dichtbij komt dan raakt het de mensen in het hart en gaan ze in het verweer.

In Horst aan de Maas ligt een gedeelte van het ontwikkelgebied Greenport Venlo. Greenport Venlo is door overheden opgericht om werkgelegenheid te creëren, helaas is Greenport een projectontwikkelaar met een puur commerciële insteek inmiddels. Nieuwe industrieterreinen worden met grote snelheid ontwikkeld zonder te monitoren op de parameter werkgelegenheid. Ze hadden nog nooit zoveel grond uitgegeven als in 2021, en in 2022 was het crisis. Gefopt door Greenport zeg maar dus, het is een zelfvernietigingsmechanisme.Het voorbeeld Otto uit Venray, het uitzendbureau van Frank van Gool. Otto verdient op veel manieren aan de handel in arbeidsmigranten, bijvoorbeeld via Otto Workforce, Kafra Housing en Lento. Frank van Gool komt vaak in de media en presenteert zich als de nieuwe Messias, hij kan de problemen wel oplossen voor de mensheid in Nederland. Echter alles wat Frank uitdraagt is marketing, voor het verhogen van draagvlak om uiteindelijk meer te kunnen gaan verdienen aan arbeidsmigranten. Op diverse manieren oefenen dergelijke belanghebbenden een schaduwmacht uit op onze (lokale) overheid. Bijvoorbeeld op het rapport “woonopgave” van Decisio en Companen uit 2022 is pro-arbeidsmigrant invloed uitgeoefend, en onder andere met de inhoud van dit rapport maakt onze gemeente beleid. Ook is het Kenniscentrum Arbeidsmigranten en Het Eerlijke Verhaal allemaal marketing en opgericht voor het verhogen van draagvlak. De uitspraken in dergelijke lange rapporten (die trouwens bijna niemand volledig leest) en uitspraken van het Kenniscentrum en Het Eerlijke Verhaal worden vaak als waarheid overgenomen door anderen.De gemeente stelt het belang van de bedrijven boven die van de burger. Ondanks de grote impact die de grote stijging van de benodigde arbeidsmigranten heeft op de leefomgeving krijgen bedrijven al lang en nog steeds de mogelijkheid om door te ontwikkelen. Greenport en wethouder Beurskens willen nu Klaver 7 gaan ontwikkelen en ondernemers krijgen vergunningen die niet (volledig) aan de regels voldoen, regels die we samen democratisch hebben afgesproken. Ik noem het een voorkeursbehandeling want jij en ik de gewone man hadden die vergunningen niet gekregen.De burger is de klos, wordt er mee geconfronteerd. En als het dan dichtbij komt dan raakt het de mensen in het hart en gaan ze in het verweer. De commerciële partijen en onze gemeente zien de burgers met bezwaren als kreukels, kreukels die ffe recht gestreken moeten worden. Publicaties worden zo minimaal mogelijk gedaan om aan plannen zo min mogelijk ruchtbaarheid te geven zodat het hopelijk minimaal opgemerkt wordt. Dat er een nieuwe stationsomgeving komt wordt breed in de media uitgemeten maar dat er 400 arbeidsmigranten langs je komen te wonen wordt je niet verteld (tenzij je aan de andere kant van de heg woont uitgezonderd). En als de burger – die er eigenlijk al te veel mee bezig is moeten zijn – dan zijn bezwaar kenbaar maakt dan wordt er met grof gemeenschapsgeld en brute kracht verweerd door de gemeente.De afgelopen jaren is er te veel werkgelegenheid gecreëerd, als we 800.000 arbeidsmigranten optellen bij het huidige personeelstekort dan zal het teveel aan werkgelegenheid ergens rond het miljoen liggen. 1.000.000 te veel werkplekken dus. Schril contrast in deze context is ook nog de recente berichtgeving dat het aantal werkenden de afgelopen 20 jaar met 1.8 miljoen zijn toegenomen. Ik denk dat het toevoegen van werkgelegenheid gebaseerd op de inzet van arbeidsmigranten niet moet worden toegestaan met vergunningen en bestemmingsplannen, als voorbeeld kan ik Hessing en Geodis noemen (Greenport). Deze bedrijven hebben het businessplan van hun nieuwbouw gebaseerd op de inzet van een hoog percentage arbeidsmigranten. Dit zou niet moeten kunnen en onze overheid zou daar kaders voor moeten vaststellen. Moet ik bij zeggen dat die kaders er eigenlijk al zijn maar dat onze wethouder Tegels en nu Beurskens zich hier ook weet niet aan houden. En als de burger wel meewerkt aan alle ontwikkelingen, het probleem huisvesting toestaat zeg maar dan gaan de ontwikkelingen onverminderd door en worden de problemen waarschijnlijk alleen maar groter. Kennelijk heeft onze wethouder niet het besef om dat “voor ons” te doen.Vaak worden wij (tegenstanders van massale arbeidsimmigratie) gezien als slecht voor deze mensen, persoonlijk denk ik dat het andersom is. Een bedrijf is een samenwerking van mensen en middelen om een bepaald doel te bereiken, arbeidsmigranten worden te vaak “middelen” voor een bedrijf. En ik ben er van overtuigd dat “hoe meer arbeidsmigranten, hoe meer problemen”, hoe zeer iedereen ook zijn best doet om die problemen op te lossen. Het zijn mensen net als jij en ik.

René Lenders

Het zou goed zijn als we de instroom en inzet van arbeidsmigranten beter gaan reguleren

Op 3 maart stond in De Limburger een opiniestuk van Frank van Gool over arbeidsmigranten. Ongegeneerd pleitte hij ervoor dat de provincie Limburg gemeenten zou moeten aansporen om op meer locaties huisvesting voor arbeidsmigranten toe te staan. Dat hij daar – als baas van uitzendbureau Otto Work Force en Kafra Housing – garen bij spint, vermeldde hij niet.

Van Gool stelde ook dat hij de zorg in Nederland een dienst bewijst door Filipijnse verpleegkundigen naar Nederland te halen. Verder beweerde hij dat – door de inzet van arbeidsmigranten – de schappen in de supermarkt niet leeg raken en de pakketjes bezorgd kunnen blijven worden. Maar toch, zo constateerde hij, borrelen telkens weer onlustgevoelens op over wat hij noemt de ‘internationale werknemers’ en hij wijt dat vooral aan problemen met de huisvesting van deze arbeidskrachten.

Allereerst de import van verpleegkundigen uit de Filipijnen en andere Aziatische landen. Deze schijnoplossing brengt de zorg alleen maar verder in de problemen en vergroot op termijn juist het personeelstekort. Dat tekort wordt in belangrijke mate veroorzaakt door slechte arbeidsvoorwaarden (laag loon, hoge werkdruk). Die worden alleen maar slechter door goedkope arbeidsmigranten uit de Filipijnen in te schakelen, die niet mee zullen strijden voor betere arbeidsvoorwaarden, want dan lopen ze het risico op ontslag en verlies van huisvesting.

Op dit moment wordt voldoende zorgpersoneel opgeleid in Nederland, maar helaas haken veel van die mensen, ruim 40 procent, na zo’n half jaar af, juist vanwege de slechte werkvoorwaarden. De komst van collega’s uit verre landen met een andere cultuur zal er in de praktijk vaker toe leiden dat nog meer Nederlandse verpleegkundigen de zorg verlaten, omdat zij zich verweesd zullen voelen in hun ‘eigen’ zieken- of verpleeghuis.

In Nederland staan nog steeds te veel mensen tegen hun zin werkloos aan de kant. Als de arbeidsvoorwaarden aanmerkelijk verbeteren, zijn veel Nederlanders best bereid om werk te doen dat nu nog gedaan wordt door arbeidsmigranten. En als we stoppen met het bouwen van de door velen vervloekte ‘blokkendozen’, distributiecentra die zich vooral richten op het buitenland, komen er heel veel mensen beschikbaar die wél noodzakelijke arbeid (in de bouw, in het openbaar vervoer, bij de politie) kunnen verrichten. En als we minder arbeidsmigranten aantrekken, ontstaat er ruimte om meer huizen te bouwen, in plaats van verblijfsgebouwen voor arbeidsmigranten.

Prognoses van de provincie wijzen er op dat – zonder regulering – de bevolking van Horst aan de Maas over zo’n zes tot zeven jaar voor een kwart zal bestaan uit arbeidsmigranten. Burgers maken terecht bezwaar tegen deze onbalans in de bevolkingsopbouw.

Er is niets tegen het inschakelen van arbeidsmigranten als voor het noodzakelijke werk geen Nederlanders te vinden zijn. Maar het zou goed zijn als we de instroom en inzet van arbeidsmigranten beter gaan reguleren. Daar wijzen ook de Adviesraad Migratie en de Arbeidsinspectie op. Als we de arbeidsvoorwaarden en huisvestingsomstandigheden van arbeidsmigranten aanzienlijk verbeteren – en op z’n minst op het niveau brengen van hun Nederlandse collega’s – zullen we zien dat heel veel werkgevers (vanwege hogere kosten) ineens niet meer zullen kiezen voor arbeidsmigranten.

Ondernemers als Van Gool zijn dan wel hun win-winmodel kwijt. Dan is het niet meer ‘massa is kassa’, maar ‘massa is basta’. Van Gool kan wel vóór de plannen van de commissie Roemer zijn als het hem uitkomt, maar het scheiden van werk en huisvesting ziet hij natuurlijk niet zitten, want met zijn uitzendbureau Otto Work Force en Kafra Housing, biedt hij in de praktijk beide.

Paul Geurts.

Paul Geurts is voorzitter van de Werkgroep Huisvesting Arbeidsmigranten Horst aan de Maas

×