TagBRP

Binnenlands bestuur, 15 november 2024 – Veel arbeidsmigranten blijken niet te weten of ze ingeschreven staan in de basisregistratie personen van gemeenten.

Er bestaat bij arbeidsmigranten veel onwetendheid over de wijze waarop ze zich bij gemeenten zouden moeten registreren. Onder arbeidsmigranten met een laag inkomen weet een kwart niet of ze in de BRP zijn opgenomen. Driekwart van hen heeft de afgelopen vier weken last gehad van angst en depressieve gevoelens.

Helft ingeschreven

De helft van de arbeidsmigranten met een inkomen tot maximaal 130 procent van het minimumloon stelt te zijn ingeschreven in de BRP als ingezetene. Een klein deel zegt als niet-ingezetene (RNI) te zijn ingeschreven (8 procent). Eén op de zeven geeft aan op geen enkele manier ingeschreven te zijn in de BRP. Opvallend is dat meer dan een kwart van de respondenten van zichzelf niet zegt te weten of ze staan ingeschreven in de BRP (26 procent).

Lees hier verder (origineel bericht)

RTL Nieuws, 28 maart 2024 – Forse kritiek vanuit gemeentes op het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Dat zou uitzendbureaus medeverantwoordelijk maken voor een goede registratie van arbeidsmigranten. Hierdoor zou het voor gemeentes makkelijker worden om te controleren of de huisvesting van arbeidsmigranten voldoet aan de normen. Maar het ministerie komt nu van het plan terug.

Arbeidsmigranten die naar Nederland komen om legaal te werken, hebben een burgerservicenummer (BSN) nodig. Dat krijgen ze als ze zich laten registeren in het register niet-ingezetenen (RNI). Maar daarbij hoeven ze geen verblijfadres in Nederland op te geven. Dat moet pas na vier maanden, als ze zich in moeten schrijven in de basisregistratie personen (BRP).

Arbeidsmigranten kwetsbaar voor pandjesbazen

Het betekent dat van grote groepen arbeidsmigranten niet bekend is waar ze in Nederland wonen. Dat geldt voor de mensen die korter in Nederland verblijven dan vier maanden, maar ook voor de groep die langer dan vier maanden blijft, en zich niet inschrijft bij de gemeente. Omdat de huisbaas dat niet wil, omdat ze niet weten dat het verplicht is, of omdat ze bang zijn dat ze door inschrijving in Nederland rechten in het thuisland verliezen.

Uitzendbureaus willen niet meewerken aan zorgplicht

Maar in de wet die de toelating van uitzendbureaus in Nederland gaat regelen, de Wet toelating terbeschikkingstelling van arbeidskrachten (WTTA), komt de zorgplicht niet terug, blijkt uit stukken die door het ministerie van SZW naar de Tweede Kamer zijn gestuurd. Het zou te veel eisen van de uitzenders, de effectiviteit van een zorgplicht zou ‘kwestieus’ zijn en het ‘zou ook ten koste gaan van het draagvlak van sociale partners’ voor het toelatingsstelsel. 

Met andere woorden: de werkgevers, de uitzenders, zouden er mogelijk niet meer aan mee willen werken.

‘Een gemiste kans’, die leidt tot ‘teleurstelling’ en ‘bezorgheid’ onder de gemeentes met de meeste BRP-geregistreerde arbeidsmigranten. “Het handhaven op misstanden is zeer gecompliceerd als we niet weten wie waar woont”, laat de gemeente Den Haag weten. Die gemeente huisvest 10 procent van alle in Nederland ingeschreven Bulgaren, Hongaren, Polen, Portugezen, Roemenen en Spanjaarden.

“Arbeidskrachten die uit het buitenland komen en waarbij de uitzender geen zorgplicht heeft, worden vaak onvoldoende op de hoogte gesteld van hun rechten en plichten, waardoor ze in ongewenste situaties kunnen belanden en te maken kunnen krijgen met misstanden, uitbuiting en overbewoning”, aldus de gemeente. In Den Haag schatten ze dat 1 op de 2 arbeidsmigranten is ingeschreven, maar zeker weten doen ze het niet.

Lees hier verder (origineel bericht)