BN De Stem, 31 maart 2024 – ETTEN-LEUR – In de Z bijlage van BN DeStem van zaterdag 9 maart stond een artikel over slachterijen die drijven voor de helft op arbeidsmigranten met als subtitel. ‘Kan het een onsje minder?’ Ik denk het wel, driekwart van het vlees dat in Nederland wordt geproduceerd gaat naar het buitenland! Ja, we slachten dan wel dicht bij de bron maar al die eindproducten moeten nog wel voor 80 procent binnen een straal van 800 kilometer worden getransporteerd.
Over duurzaam gesproken, en dan hebben we het nog niet over de snuiten en staarten van die geslachte varkens die we naar China exporteren. Waarschijnlijk diepgevroren anders lopen ze er zelf heen en dat invriezen kost ook nog eens een hoop energie.
Volgens het artikel wordt al het smerige werk voornamelijk door buitenlandse werknemers uitgevoerd, die moeten we hier dan ook huisvesten en ze hebben zorg nodig. Dan hebben we de boeren en toeleveranciers die het smerige werk tegenwoordig grotendeels door arbeidsmigranten laten verrichten, om over de transportsector maar te zwijgen. Langs de snelwegen zie je overvolle parkeerplaatsen met buitenlandse vrachtwagens waar de chauffeurs overnachten.
Als je dan leest dat Vion (slachterij) de afgelopen jaren forse verliezen heeft geleden, zodat er weinig dividend naar de aangesloten boeren ging, vraag je je toch af of dat het allemaal waard is.
We kunnen de vicieuze cirkel doorbreken door minder vlees te produceren, dan hebben we minder arbeidsmigranten nodig, minder huisvesting, minder druk op de zorg, minder vrachtverkeer op de weg, minder milieuvervuiling enzovoorts. De keerzijde is dat boeren moeten stoppen en zich moeten laten omscholen.
Het artikel betrof de varkenssector maar hetzelfde gaat op voor de intensieve melkveehouderij. Hoeveel koeien hebben we in Nederland nodig om 100 procent zelfvoorzienend te zijn? Een groot gedeelte van onze melkproductie gaat de grenzen over als melkpoeder en daarvoor halen we veel soja uit het buitenland om in het veevoer te verwerken. Om die soja te verbouwen kappen we het Amazonewoud.
Ja, we produceren in Nederland hartstikke efficiënt in vergelijking met de omringende landen, maar we belasten ons milieu schrikbarend. Ook in de intensieve veehouderij zitten we in een vicieuze cirkel met als grote belanghebbende de veevoederindustrie en de slachterijen waar boeren vaak via een coöperatie in participeren.
Als laatste sector – waar de vicieuze cirkel al vaker besproken is, maar nog steeds niet doorbroken is – wil ik de ‘verdozing’ van Nederland en in het bijzonder Brabant aankaarten. Wie zit er op al die grote warehouses te wachten? Wie werken daar? Voornamelijk arbeidsmigranten die ook weer huisvesting nodig hebben.
Met veel tromgeroffel werd de ultragrote doos van DSV op het nieuwe industrieterrein van Moerdijk gepresenteerd, met wel 136 laaddokken. Moeten we daar trots op zijn? Hebben we al die opgeslagen producten in Nederland nodig? Levert dit inkomstenbelasting of accijns op? Alle vrachtwagens die daar komen laden en lossen moeten over de wegen in Brabant die toch al dichtslibben. Wegen de extra inkomsten voor de staat op tegen de kosten van het intensieve onderhoud en de verbreding van het wegennet en de bestrijding van de milieuvervuiling?
Kortom een oproep aan onze beleidsmakers en beslissers, doorbreek die vicieuze cirkels en ga in plaats van consumeren eens consuminderen .
Jaap Lucieer,
Etten-Leur