Column door Ewa van Rooij – Niepokulczycka – Is short-stay de oplossing voor de problemen van economische migranten en zijn hotels met een paar honderd mensen het antwoord op de woningnood?
Hotels voor kort verblijf worden gebouwd aan de rand van steden en dorpen en in de buurt van grote werkgelegenheidsinstellingen. De lokale gemeenschap maakt zich zorgen dat deze toestroom de levenskwaliteit van de bewoners zal aantasten. Helaas weten ze waar ze het over hebben. Door het gebrek aan infrastructuur (voldoende grote supermarkten, transportlijnen of gebruikelijke vrijetijdsvoorzieningen) zijn afgelegen buurtschappen niet voorbereid op zo’n groot aantal mensen. Laten we eerlijk zijn, lawaai, dronkenschap, vuil, zijn normale dingen die het gevolg zijn van de concentratie van grote aantallen mensen in een kleine plaats.
Oké, de stad heeft ook mensen in een klein gebied. Wat is dan het verschil? Waarom ben ik geen voorstander van het concept van kort verblijf?
Short-stay is, zoals de naam al zegt, een kort verblijf. De frequentie waarmee huurders wisselen is intimiderend. Het is als een fabriek die gericht is op een snelle turnaround. Helaas is het in dit geval eerlijk om de werknemers producten te noemen, want zo worden ze behandeld. En hier ontstaat de kloof tussen economie en mens zijn. Nederland heeft goedkope arbeidskrachten nodig, de economie groeit en iemand moet het bouwen. De export groeit en groeit, dus is het niet meer dan logisch dat lokale overheden instemmen met de bouw van grote hotels voor de korte termijn om de grote spelers in de industrie en landbouw tevreden te stellen. Deze beslissingen worden niet altijd gedeeld met de lokale gemeenschap. Helaas is het soms een kwestie van take it or leave it. De bouwplannen zijn geaccepteerd, dus jij, de bewoner, moet het accepteren. Bewoners willen geen hotels voor kort verblijf. Ze hebben gedeeltelijk gelijk, het is niet bevorderlijk voor een normaal en vreedzaam samenleven. De enigen die grote aantallen migranten echt verwelkomen zijn ondernemers. Op de werkvloer, na vele uren in de fabriek zonder lucht, zonder zon, vaak van ‘s morgens vroeg of tot ‘s avonds laat, wil een normale werknemer zich wassen, een warme maaltijd nuttigen en wat rust. Kan dat in een hotel als dit? Nee, dat is het niet. Gedeelde badkamers, keukens, geen eigen kamer of lounge. Af en toe zijn er nieuwe huurders, vechtpartijen (mensen worden gek).
Alles moet snel en goedkoop, dus de uitzendbureaus trekken meer werknemers aan dan ze op dat moment nodig hebben. Dat zijn de economische eisen. Als een klant een werknemer over twee uur wil, moet je hem ter plekke hebben. Anders haalt een ander uitzendbureau de klant op. Wat er gebeurt op de arbeidsmarkt is eten of gegeten worden. Er zijn zoveel uitzendbureaus dat ze met elkaar moeten vechten om hun klanten te behouden. En hoe zit het met degenen die komen en geen baan krijgen? Het snelle verloop van werknemers, banen en huisvesting veroorzaakt chaos, problemen en narigheid. Voor wie? Voor de arbeiders en bewoners, want de uitzendbureaus en bedrijven doen het goed. Ze worden rijk van onmenselijke arbeidsomstandigheden maar alle gevolgen worden gedragen door de burger en de arbeider. Bravo voor dit systeem! Rijk worden zonder consequenties en die afwentelen op de gewone burger. Zoals ze zeggen: werk slim, niet hard. Maar dan hoef je niet trots op zijn.
Pozdrawiam Ewa