AD, 16 oktober 2024 – Opinie door Özcan Akyol – Vorige week sprak ik met een wijkagent in Amsterdam met zijn poten in de modder, die me achteloos over zijn beroep vertelde en me daarmee verbaasde. Hij is verantwoordelijk voor onder andere een groot bedrijfsterrein en daar klagen de ondernemers steeds vaker over tentjes in bossen. Daar wilde ik natuurlijk het fijne van weten. Wat was het geval?
Steeds meer arbeidsmigranten, die door hun aanvankelijke opdrachtgevers aan de kant zijn gezet, kiezen ervoor om in het openbare leven hun intrek te nemen, compleet met gezinnen die uit kinderen bestaan. Het is een schrijnende situatie. Ik ging me eens in het onderwerp verdiepen en hoewel het wel vaker wordt aangekaart, zijn er geen exacte cijfers, dus we weten niet om hoeveel mensen het gaat. Maar in Venlo, om maar een plek te noemen, kampen ze ook met dit probleem, en vanuit de landelijke en lokale overheid is er weinig sturing. Dat is geen onwil, het grootste probleem vloeit voort uit tegenstrijdige opvattingen en het wegduwen van verantwoordelijkheid.
Lees hier verder (origineel bericht)