Manifest, 1 juli 2025 – Viktor komt uit Hongarije en werkt in een bloemenmagazijn. Hij is naar Nederland gekomen omdat in Hongarije zelf de salarissen haast onleefbaar zijn. In Nederland krijgt hij het minimumloon, maar daar is hij niet ontevreden mee. “Mijn zus die nog in Hongarije woont heeft meerdere banen, maar toch verdien ik in één week waarvoor zij meer dan een maand moet werken. Ik werk dus minder uren, maar verdien vele malen meer.”
Het salaris is dan ook niet per se het grootste probleem volgens Viktor. Het werkelijke probleem zit hem in de specifieke constructie met hoe arbeidsmigranten aan werk komen, waardoor zij eigenlijk een soort wegwerp-arbeiders worden. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, staan de arbeidsmigranten meestal niet in direct contract met het bedrijf waar ze werken, maar worden ze ingehuurd via een uitzendbureau. Er zijn maar enkele uitzendbureaus actief in Nederland die de grote contracten op inzet van arbeidsmigranten in handen hebben. Zij hebben dus haast een monopolie op arbeidskrachten die op dit moment hard nodig zijn in de Nederlandse industrie. Dat geeft ze volgens Viktor een zeer goede onderhandelingspositie tegenover zowel bedrijven die van ze huren als ook de arbeidsmigranten zelf.
Deze uitzendbureaus kunnen dus vies gebruik maken van hun positie. Dit zorgt er ook voor dat alle informatievoorziening voor de arbeidsmigranten via het uitzendbureau gaat. Hierdoor is de arbeidsmigrant niet alleen voor werk, maar überhaupt voor leven in Nederland afhankelijk van het uitzendbureau. Dit zorgt ervoor dat de arbeidsmigranten altijd in grote onzekerheid leven.
Lees hier verder (origineel bericht)