Volkskrant, 2 maart 2024 – Vaak is het te laat, als burgers met een petitie verschijnen in de ontvangsthal van de Tweede Kamer. Nooit gehoor gekregen, nu rest ze niets dan de lange reis naar Den Haag in de hoop op interesse. Maar dit gaat over arbeidsmigratie en bezorgde burgers, een politieke cocktail met potentie, dus komen de Kamerleden van links tot rechts toegesneld. De met afzetband gemarkeerde protestruimte is te krap voor zoveel begrip ineens.
‘Fantastisch’, roept Timmermans, die meteen de vloer neemt, ‘jullie zijn boos, bezorgd en willen een oplossing. Dat is een hele goede houding!’
Alsof het nieuw is, wat ze te vertellen hebben. De situatie is in honderden krantenstukken en rapporten beschreven, en met één zin samen te vatten: Nederland verdient grof aan arbeidsmigranten zonder het degelijk te regelen. Dat het zo uit de hand kon lopen, komt door handig winstbejag en politieke desinteresse voor de gevolgen. Zo is een ‘arbeidsmigrantenindustrie’ ontstaan, zegt Marly van Leeuwen namens bewonersgroepen uit alle windstreken, die sinds kort samen optrekken. Al die dorpen en buurten: Horst aan de Maas, Dronten, Riel, Liempde, Aadorp, Zundert – ze dachten alleen te staan, maar hun strijd is niet lokaal.
Applaus in de hal van de Tweede Kamer als de bezorgde burgers hun punt hebben gemaakt met het overhandigen van een conservenblik, als metafoor voor een land waarin grote bedrijven eenvoudig een blik arbeidsmigranten opentrekken om ze vervolgens in te blikken. Groot begrip bij de Kamerleden, die daarna weer naar links en rechts vertrekken, wetende dat het ze uit de handen is gegroeid.
