Sociaal Bestek, juni 2024 – Gedetacheerde arbeidsmigranten hebben te maken met grotere problemen dan reguliere arbeidsmigranten, en dit geldt nog sterker voor hen die van buiten de EU komen. Hun extra kwetsbare positie wordt benadrukt in het rapport ‘Geen derderangsburgers’, waarmee we aansluiten op het Roemer-rapport ‘Geen tweederangsburgers’. Hier volgt een uiteenzetting van de situatie.
Dewi is 32 jaar. [1] Ze komt uit Bangladesh en werkt in Nederland. In Bangladesh had Dewi contact met een vrouw die vertelde dat ze in Nederland vier keer zo veel kon verdienen en voor ziekte verzekerd zou zijn. De enige voorwaarde was dat Dewi snel moest kunnen vertrekken en een paar dagen in Polen zou verblijven om daar wat papieren te ondertekenen. Haar moeder kon op haar drie kinderen van 3, 5 en bijna 7 jaar passen en dus ging Dewi. Nu woont ze in een huis waar nog acht mannen uit Tsjetsjenië wonen en ze deelt haar kamer met twee andere vrouwen.
Arbeidsuitbuiting
‘s Morgens vroeg rijdt ze met hen in busjes naar de fabriek waar ze vers fruit in plastic bakjes doen. Ze staat de hele dag in een koude omgeving in dezelfde houding en is bang weer een dubbele hernia op te lopen. Want ze heeft een zwakke rug. En als ze langer dan een week ziek is, is ze haar baan kwijt. En als je je baan kwijt bent, moet je de volgende dag het huis verlaten. Dat is wat ze bij haar huisgenoten heeft gezien. Het geld dat ze op haar rekening krijgt is drie keer minder dan is toegezegd. Vervoer en verblijfskosten zijn eraf getrokken.
Dit artikel is gebaseerd op het adviesrapport ‘Geen derderangsburg
Lees hier het originele bericht