Dit raadseltje heet: wie oh wie draagt de verantwoordelijkheid? Helpen jullie oplossen?
— Michelle van Tongerloo (@MichellevanTon2) November 3, 2023
Dit is Michal. In 2009 werkte hij 4 jaar in Nederland om weer terug naar Polen te gaan. Op verzoek van een uitzendbureau kwam hij in 2020 terug en heeft hij drie jaar in de bouw gewerkt. pic.twitter.com/Wv3ryF6YvM
Michelle van Tongerloo is huisarts in Rotterdam-Zuid. Daarnaast werkt zij als straatarts in de Pauluskerk in Rotterdam, een diaconaal centrum. Zij beschrijft hier (op twitter) de situatie van een Poolse arbeidsmigrant die na een bedrijfsongeval door het uitzendbureau op straat is gezet. Met een verbrijzelde hiel (zie foto’s).
Het twitterbericht gaat als volgt verder:
“Bij een ongeluk op een steiger verbrijzelde hij zijn hiel. Hij kon niet meer werken en de huur in Schiedam niet meer betalen: hij slaapt met zijn verbrijzelde hiel inmiddels al 5 maanden in het Beatrix park. Hij klopte daar aan bij de gemeente maar werd weggestuurd: hij zou geen recht hebben op opvang.
Maar na zoveel jaren werkzaam in Nederland heb je dat wel. Hij klopte aan bij Centraal Onthaal in Rotterdam. Daar werd hij weggestuurd om ‘regio binding’. Ondanks dat de Rekenkamer Rotterdam recent een rapport publiceerde dat Centraal Onthaal hun adviezen regiobinding te laten vervallen OP PAPIER had opgevolgd; in praktijk wordt opvang voor praktisch al mijn patiënten op dit criterium geweigerd. Deze week nog bij drie mensen.
In vijf maanden tijd werd hij twee keer geopereerd door het Franciscus Gasthuis & Vlietland, omdat zij hiel met allerlei pinnen erin niet geneest op straat. Twee weken geleden kwam hij bij de kerk aanstrompelen. Zijn enkel was dik, rood en pussig en hij kon niet meer lopen.
Hij werd verwezen naar het ziekenhuis: daar vroegen ze 50 euro omdat hij onverzekerd is. Dat kon hij niet, dus werd hij niet geholpen. Op straat werd hij zieker en zieker. We belden gisteren de gemeente: alle bedden (de 2 die er zijn) lagen vol. We belden verpleeghuizen: vol.
Michal was gisteren niet de enige die voor noodhulp aanklopte. Er kwam een met zijn been in het gips: ontslagen door het Erasmus naar straat. De Ambulance Rotterdam-Rijnmond bracht een toerist met verminderd bewustzijn, omdat die ook geweigerd zou zijn in het ziekenhuis. En wij hadden onze handen al vol met een man met een forse ggz achtergrond en behandelaren bij diverse ggz teams, die nergens wordt opgenomen, maar allerlei doodsdreigingen uit. De kerk als dumpplek.
Wat nodig is? Medische bedden waar ziekenhuizen en straatartsen mensen kort (2-4 weken) op kunnen plaatsen. Voor Rotterdam hebben we minimaal 30 extra ELV light bedden nodig voor deze groep. Dat is kostenbesparend: want Michal is opeens een hele dure burger geworden. Dakloze mensen kosten de belastingbetaler zo’n 35.000 tot 80.000 euro per jaar. Maar ja, het gaat over allemaal verschillende schijven en potjes waardoor niemand het waarschijnlijk echt voelt, behalve Michal zelf – die continu pijn heeft van geïnfecteerde pennen in zijn hiel.
Dus zeg het maar Gemeente Rotterdam, Gemeente Schiedam, ziekenhuizen en Acute Zorgregio Oost: wie draagt nu eigenlijk de verantwoordelijkheid voor Michal? Ik weet één ding zeker: wij als kerk hebben die verantwoordelijkheid niet – toch zijn wij nu de enigen die hem helpen.
UPDATE: RTL Z WIL DE CASUS GAAN ONDERZOEKEN DUS IK LAAT HEM LOS ;)”
