De mensen bij wie ze in de buurt komen te staan vinden het heel ingrijpend. Hetzelfde zie je bij arbeidsmigratie. Het enige wat veel mensen in Horst daarvan merken, is dat ze Pools horen praten in de rij voor de kassa. Daar ligt niemand wakker van. Het is toch wel wat anders als er een paar honderd arbeidsmigranten bij een boerderij bij jou om de hoek worden gevestigd.’
Wat hij beschrijft, is geen kloof dus tussen stad en platteland, maar binnen Horst aan de Maas zelf. Tussen dorp en buitengebied. De randen van de gemeente, die tot de grootste van Nederland behoort, golden tot voor kort als afgelegen plekken. Oude en nieuwe bewoners konden er redelijk ongestoord hun gang gaan. Nu staat hun leefomgeving plotseling volop in de schijnwerpers. Terwijl voorzieningen als de supermarkt en het café er dreigen te verdwijnen, speelt het dunbevolkte platteland een hoofdrol in tal van politieke plannen. Of het nou om de energietransitie gaat, het huisvesten van asielzoekers, statushouders en arbeidsmigranten, of de stikstofcrisis: daar moet het gebeuren.
Niet vreemd dat deze ruimte steeds schaarser, gewilder en dus politiek meer omstreden raakt. ‘Bij ons zit de grote uitdaging in het landelijk gebied’, beaamt wethouder Beurskens. ‘Daar moeten, mede als gevolg van landelijke keuzes, twee Natura 2000-gebieden beschermd en uitgebreid worden. En er moet gebouwd worden. Én plaats worden gemaakt voor windmolens. Ga daar maar aan staan.”
Lees het hele artikel via Wat nu? of via De Groende Amsterdammer.
