Reformatorisch Dagblad, 22 maart 2024 – Politici en werkgevers roepen dat arbeidsmigranten hard nodig zijn voor onze economie. Zij vervullen vacatures waarvoor Nederlanders bedanken. Dat de samenleving opdraait voor de gevolgen wordt meestal verzwegen, evenals het slavenbestaan van deze mensen.
Grenzen verlegd
Eerst waren er transportbedrijven die ‘verhuisden’ naar voormalige Oostbloklanden om daarna hun trucks voorzien van een buitenlands kenteken met een buitenlandse chauffeur te zien terugkomen. De lagere loonkosten en aanschafkosten voor een nieuwe truck en de geringere regelgeving werkten als een magneet. Kort erna zijn in het voormalige Oostblok arbeidsbemiddelingsbureaus als paddenstoelen uit de grond geschoten. Ze beloven goedbetaalde banen in ”rijke” landen. De werknemers krijgen een salaris volgens de standaard van het desbetreffende land en worden verhuurd aan bedrijven en organisaties. Ze komen niet in dienst maar worden uitzendkracht. Als je hen nodig hebt, leen je hen. Daarna kunnen ze vertrekken. Het bemiddelingsbureau in Nederland zorgt voor vervoer en huisvesting, waarvoor de werknemer uiteraard moet betalen. De inlener krijgt arbeidskrachten voor een lage prijs, het bemiddelings- en uitzendbureau verdienen er goed aan en de werknemer heeft een baan.
‘Woongenot’
Arbeidsmigranten worden gehuisvest in uitgeleefde caravans of tochtige oude panden met matige voorzieningen en (te) veel medebewoners. Er doen verhalen de ronde over hoge huren of servicekosten.
Rechtsongelijkheid
Arbeidsmigratie heeft ook negatieve gevolgen voor de maatschappij. Of het nu gaat om aspergestekers, fruitplukkers of schoonmakers, ze zullen een woonplek moeten hebben. Die woonruimte moet echter worden gevonden in een tijd van enorme krapte op de woningmarkt. Arbeidsmigranten worden daarom gehuisvest in vakantiewoningen (vaak op verouderde parken), stacaravans of andere goedkope woonruimtes. In het licht van de regelgeving schuurt dat behoorlijk. Gemeenten kijken echter vaak weg. Er zijn veel voorbeelden van arbeidsmigranten die worden gehuisvest in oudere woningen die zijn gekocht door de bemiddelingsbureaus. Daarmee concurreren ze met reguliere woningzoekers.
Nieuw zijn de woonprojecten die speciaal voor arbeidsmigranten in de vorm van kleinschalige woonparken worden ontwikkeld. Daar waar autochtone inwoners vechten om een woning bouwen slimme projectontwikkelaars huurwoningen voor arbeidsmigranten waar anderen geen toegang toe hebben. Er zijn voorbeelden waarbij gemeenten enthousiast hieraan meewerken, terwijl het verkrijgen van een bouwvergunning voor reguliere woningbouw vaak een probleem is.
Egoïsme
We hangen als mens aan onze welstand en ons egoïsme is een grote zonde. We willen ons wentelen in onze welvaart, maar zijn vaak niet bereid daarvoor de eerlijke prijs te betalen. Als we aan slavenhandel denken, zien we beelden van Afrikaanse mensen met ketenen aan de benen, zwoegend op plantages. Maar hoe groot is het verschil met de werknemer uit een voormalig Oostblokland, uit Midden- of Zuid-Amerika of uit het Verre Oosten? We laten hen in ons rijke Nederland werken voor een salaris dat niet in verhouding staat tot de in ons land gangbare lonen, door gebruik te maken van legitieme handigheidjes. Aan hun arbeid wordt door bemiddelings- en uitzendbureaus goed verdiend. Vaak hebben arbeidsmigranten geen keus; zij moeten overleven. En voldoen ze niet (meer), dan worden ze afgedankt en moeten maar thuis zien te komen.
De auteur is ondernemer en lid van de christelijke gereformeerde kerk te Middelharnis.
Lees hier verder (origineel bericht)