Algemeen Dagblad: Omwonenden ‘Polenhotels’ trekken samen op: tegen overlast én tegen uitbuiting van migranten. Bezorgde burgers uit elf Nederlandse gemeenten trekken sinds kort samen op in hun strijd tegen de bouw van meer en grotere ‘Polenhotels’. Ze komen op voor hun dorpen én voor de arbeidsmigranten zelf. ,,We gaan niet op de A12 zitten, maar willen constructief meedenken met de mensen die het beleid maken.”
Aan de rand van het Brabantse buurtschap Vrilkhoven (100 inwoners) bij Boxtel wil de gemeente een complex voor 400 arbeidsmigranten toestaan. De dorpsbewoners zijn verbijsterd. Bij Aadorp (1500 inwoners) bij Almelo moeten units komen voor eveneens 400 Oost-Europese arbeiders. De Aadorpers vinden het niet zo’n goed plan.
En zo gaat dat door het hele land, vertelden vertegenwoordigers van burgercomités uit elf verschillende gemeenten dinsdag in de Tweede Kamer. Keer op keer op keer. Ze wonen dan opeens op een plek waar de meeste inwoners geen Nederlands meer spreken. Of hebben overlast van steeds weer nieuwe groepen arbeidsmigranten. ,,We maken ons grote zorgen. De arbeidsmigranten worden vaak slecht behandeld, ze worden als wegwerparbeiders gebruikt. Dat zorgt bij hen voor stress en wij zien de effecten daarvan”, stelt de stichting. ,,De lasten zijn voor ons en de arbeiders, de lusten voor voor de industrie en de uitzendbureaus. Het moet anders.”
‘Het systeem klopt niet’
Om dat laatste voor elkaar te krijgen, hebben de comités hun krachten gebundeld in de Stichting Bewonersbelangen Arbeidsmigratie (officieel nog in oprichting). Als stichting kwamen ze dinsdag met een petitie naar de Tweede Kamer. ,,Wij gaan niet demonstratief op de A12 zitten, maar willen fatsoenlijk meepraten. We willen constructief meedenken om beleid te maken. Want het systeem klopt niet”, zegt Roel van der Tempel uit Vrilkhoven.
Nu zien ze steeds hetzelfde gebeuren. Omwonenden, ergens in Nederland, die overvallen worden door gemeentelijke plannen voor grote complexen voor arbeidsmigranten, ‘Polenhotels’ in de volksmond. Plannen die dan vaak al zo ver zijn gevorderd, dat ze moeilijk nog zijn te stoppen of aan te passen. ,,Wij hoorden alleen geruchten over zo’n complex, wachtten op het moment dat we geïnformeerd zouden worden. Ik heb toen de wethouder nog gebeld: ben ik nu naïef?”, vertelt Bram Reinders uit Aadorp. Achteraf vindt hij zelf van wel.
Steeds dezelfde trucjes
Ze hebben zich verenigd omdat omwonenden steeds tegen dezelfde problemen oplopen en steeds weer zelf het wiel moeten uitvinden. Een inspraakronde in de gemeenteraad lijkt vaak meer voor de vorm dan dat het invloed heeft. Marly van Leeuwen uit Vrilkhoven: ,,Iedereen stuit steeds op dezelfde trucjes: geheimhouding door het gemeentebestuur, bangmakerij dat er een een enorme claim komt van commerciële partijen als het plan niet meer doorgaat. En het frame dat een complex tijdelijk is, maar hoe tijdelijk is vijftien jaar?” Als stichting willen ze zoveel mogelijk lokale comités vertegenwoordigen en bijstaan met advies.
En dat willen ze, zo benadrukt de stichting, niet alleen omdat de hotels toevallig in hun eigen dorpen komen. Ze zijn geen zogeheten nimby’s (not in my backyard, niet in mijn achtertuin, red.). ,,Het gaat ons ook om het welzijn van de arbeidsmigranten”, zegt Mathieu Tacken uit Horst aan de Maas. ,,Die hotels worden neergezet op plekken waar je daarvoor vaak niet mocht bouwen: tussen de industrie, tussen de windmolens, op vervuilde grond. Die mensen worden ook maar gebruikt.”
Screening van arbeidsmigranten
In de petitie die de bezorgde bewoners dinsdag aan een groep Tweede Kamerleden aanboden, staan al zestien ‘beleidsaanbevelingen’ die het leven van omwonenden én arbeidsmigranten beter zouden moeten maken. Zo stelt de stichting voor dat alle nieuwe arbeidsmigranten worden gescreend op hun achtergrond of eventuele criminele verleden, voordat ze in Nederland aan de slag gaan. ,,Om te voorkomen dat criminelen die in hun eigen land niet meer aan de bak komen hierheen komen.”
Een andere aanbeveling is het volledig loskoppelen van werk en huisvesting. Officieel is die scheiding tussen huisvester en uitzendbureau er al, maar in praktijk hebben de bedrijven soms alsnog dezelfde eigenaar. ,,Zo verliezen de arbeiders direct hun woonruimte als hun baan plots ophoudt”, zegt Van der Tempel. ,,Ik heb het zien gebeuren met een zwangere vrouw, die stond gewoon op straat. Dat moeten we toch met zijn allen kunnen voorkomen?”
Lees het hele artikel in het AD via deze link.