Werkgevers willen goedkope arbeidskrachten en mede door tal van financiële prikkels komen er steeds meer arbeidsmigranten naar Nederland om hier als tijdelijke contractant aan het werk te gaan. Al deze honderdduizenden mensen moeten ook ergens wonen. Dat zorgt voor een hoop nieuwe problemen in onze gespannen woningmarkt. Veel arbeidsmigranten worden gehuisvest in reguliere woningen. Die woningen worden door uitzendbureaus particulier gehuurd, om vervolgens aan de buitenlandse uitzendkrachten per (gedeelde) kamer door te verhuren. In veel gevallen hebben buren behoorlijk veel last van deze huurders, de gewoontes van vaak Oosteuropese arbeiders zijn flink anders dan wij gewend zijn. Maar ook zijn deze woningen niet langer beschikbaar voor andere woningzoekenden.
Polenhotels geen veilige oplossing
Veel gemeentebesturen zitten met de handen in het haar. Vanuit de overtuiging dat deze arbeiders hard nodig zijn (is dat zo?) willen zij graag goede huisvesting regelen, in de hoop dat de problemen in de woonwijken daarmee zijn opgelost. Dit is nog maar de vraag, de verhuurders en huurders vinden het zelf prima gaan in deze woningen.
Veel gemeentebesturen hebben alle hoop gevestigd op grootschalige wooncomplexen, de zogenaamde polenhotels, waar wel honderden arbeidsmigranten kunnen worden gehuisvest. Inmiddels komt steeds meer besef dat dat geen veilige oplossing is. Niet voor de bewoners zelf, maar ook niet voor de omgeving. We schreven er hier al over en google eens vechtpartij polenhotel of vechtpartij arbeidsmigranten om te zien wat er zoal gebeurt. Ervaringsdeskundige Antonio vertelt er dit over: “I think it’s because the mix of cultures, people of all the ages, drugs, frustration in our case with the job… this make people lose their minds and act without thinking about it.”
De bedden in de grootschalige huisvestingslocaties bieden ruimte voor nog meer arbeidsmigranten in een gemeente.
Ook rekenkundig is grootschalige arbeidsmigrantenhuisvesting geen oplossing voor de problemen in de woonwijken. Simpelweg omdat in elke gemeente wel tientallen uitzendbureaus actief zijn, ook vanuit het buitenland. Zij zetten grote aantallen arbeidsmigranten aan het werk en huren/ verhuren woonhuizen voor deze arbeiders. Gemeenten hebben vooralsnog geen mogelijkheid om al de (ver)huurders van deze panden te stoppen met de verhuur, dus de bedden in de zogenoemde polenhotels komen er in elke gemeenten extra bij.
Wat is wel de rol van de gemeente?
In veel gevallen maken gemeenten beleid waarmee ze verantwoordelijk zijn voor goede huisvesting van arbeidsmigranten in hun gemeente. Gemeentebesturen nemen een actieve rol aan en gaan daarmee vaak in tegen de belangen van omwonenden, wat niet zelden tot (juridische) strijd leidt. Maar is dit wel zo logisch?
Het bedrijfsleven wil zo graag arbeidsmigranten inhuren, daarmee heeft hetzelfde bedrijfsleven toch ook de verantwoordelijkheid om het netjes te regelen voor hun werknemers? Huisvesting, wennen cq aanpassen aan de omgeving, dat hoort bij goed werkgeverschap. Dat is in elk geval niet de rol van de maatschappij zou je zeggen.
Wat de taak van de gemeente is staat beschreven in de Wet Goed Verhuurderschap, die per 1 juli j.l. is ingegaan. In deze wet staan allerlei regels waarmee de gemeente geacht wordt verhuurders van de woonruimte te controleren, en hierop te handhaven, om streng toe te zien op het voorkomen van misstanden. Gemeenten wordt hierin een pro-actieve en controlerende rol toebedeeld, en niet langer de ‘facilitator’ te zijn voor uitzendbureaus die de grenzen van het toelaatbare opzoeken.