Column – ND, 10 mei 2024 – Mijn dochter zat een paar maanden geleden achter de kassa van een supermarkt die zich er graag op voor laat staan de goedkoopste in Nederland te zijn, ‘voor de basisboodschappen’ tenminste. Dat concept trekt veel mensen die vooral leven van basisboodschappen. Zo ook arbeidsmigranten.
Een man van Oost-Europese komaf kwam afrekenen. Mijn dochter schrok van zijn handen. Ze waren rauw en open met diepe wonden. Ze nam de man, die geen Nederlands en heel weinig Engels sprak, mee naar de personeelsruimte waar een Eerste Hulp-doos staat. Hij zag er erg moe uit. ‘Hoe komen je handen zo?’, vroeg ze. ‘Ik moet heel hard werken’, zei hij. Mijn dochter ontsmette zijn wonden en verbond hem, en raadde hem aan naar de dokter te gaan. Maar het werd duidelijk dat hij niet veel opties had, behalve doorwerken.
Op 7 mei stond er een bijzonder lezenswaardig interview in deze krant met Rits de Boer, hoofd van de arbeidsinspectie. Hij klinkt als iemand die niet alleen een hoge functie heeft, maar ook beseft wat er aan de onderkant van de samenleving gebeurt en niet verstoken is van mededogen. Een bijzondere combinatie. Een zin trof me direct: ‘Werkgevers hebben arbeidskrachten nodig, maar vergeten dat ze mensen krijgen.’
Het ging hier specifiek over arbeidsmigranten. Voor veel werkgevers is het een eenvoudig sommetje. Maak je gebruik van arbeidsmigranten, dan bespaart dat 20 tot 30 procent op je arbeidskosten, en als je illegalen gebruikt misschien wel 60 procent. Dus halen allerlei malafide arbeidsbureaus busladingen vol buitenlanders op, waarvoor er eigenlijk gewoon geen plek is. Daardoor komen ze in allerlei mensonterende woonsituaties terecht en ligt uitbuiting op de loer.
Het is altijd beter dan thuis
De economische omstandigheden in het thuisland van de arbeidsmigranten maken hen kwetsbaar. Zelfs uitgebuite arbeiders krijgen vaak nog meer dan ze in hun eigen land kunnen verdienen. Als ze moeilijk gaan doen over hun betaling of werkuren, dan weten ze dat de volgende Pool/Roemeen/Bulgaar al klaar staat om hun plekje in te nemen. En wat dan? Vaak komen ze dan letterlijk op straat te staan, want onderdak is door de werkgever geregeld. Zelfs beroerd onderdak waarvoor je je halve salaris moet neertellen is beter dan met een slaapzak in een portiek.
Lees hier verder (origineel bericht)