Column door Ewa van Rooij – Niepokulczycka – Arbeidsmigranten. Het woord alleen al roept bij velen discussie op. In talkshows vliegen de cijfers ons om de oren, politici proberen hun standpunten te verpakken in ‘inclusief’ taalgebruik, en de krantenkoppen spreken over uitbuiting, huisvestingstekorten en sociale dumping. Maar waar blijft het eerlijke verhaal? Het verhaal dat gaat over de mensen achter deze term.
Arbeidsmigranten leveren een essentiële bijdrage aan onze economie. We kunnen ons de tuinbouw, logistiek en zelfs delen van de zorg niet voorstellen zonder hen. Toch is hun situatie vaak precair. Veel arbeidsmigranten aan de ‘onderkant van de arbeidsmarkt’ werken keihard voor een salaris waarvoor een Nederlander nauwelijks zijn bed uitkomt, ze worden gehuisvest in overvolle huizen en leven vaak ver weg van hun familie. Tegelijkertijd klagen we dat ‘de arbeidsmarkt overspannen is’ en dat er ‘geen handen zijn om het werk te doen’.
Wat gaat hier fout? In plaats van arbeidsmigranten als onderdeel van het probleem te zien, zouden we ze juist moeten erkennen als een oplossing. De Nederlandse arbeidsmarkt heeft hen nodig. Zonder deze werkers valt een deel van onze economie stil. Maar dat betekent ook dat we verantwoordelijkheid moeten nemen. We moeten zorgen voor fatsoenlijke werkomstandigheden, eerlijke lonen en menswaardige huisvesting.
Nederland is een exportland en onze groeiende economie heeft simpelweg meer mensen nodig om die groei vast te houden. Als we willen blijven groeien, hebben we geen andere keuze dan arbeidskrachten uit het buitenland aan te trekken. Iemand moet het werk doen. We kunnen natuurlijk ook besluiten om de groei van onze economie in te perken, maar dat betekent dat we moeten inleveren op onze welvaart. De vraag is: zijn wij bereid een deel van ons comfort en onze welvaart op te geven zodat we minder mensen hoeven aan te nemen? Of zijn we te zeer gehecht aan onze welvaart en kunnen we moeilijk zonder?
We kunnen niet beide hebben. De keuze is helder: durven en willen we deze beslissing nemen, met alle gevolgen van dien? Of blijven we vastklampen aan een systeem dat niet zonder arbeidsmigranten kan? Het is tijd om deze vraag serieus te nemen. Laat de burger nu maar zeggen waar ze voor staan!
Het debat over arbeidsmigratie moet ophouden met simplificeren. Het gaat niet om minder of meer, het gaat om beter. Durven we als land te kiezen tussen groei en comfort, of blijven we de arbeidsmigranten de schuld geven van ons eigen ongemak?
Pozdrawiam Ewa