AD, 13 maart 2024 – De Roemeense pijpfitter Florin werkte in een Rotterdamse raffinaderij, maar moet nu zijn geld zien te krijgen via een uitzendbureau in Litouwen. Een rapport dat woensdag verscheen, pleit voor een einde aan dergelijke schijnconstructies. ,,Als ik maar 18 euro krijg, waar blijft dan de rest van het geld?”
Een flinke klus in een raffinaderij in Rotterdam in maart vorig jaar. Daarvoor kwam de Roemeense pijpfitter Florin naar Nederland. Maar eenmaal hier en aan het lassen bleek het voornamelijk om nachtdiensten te gaan en om werk in een gevaarlijke omgeving waarvoor hij beschermende kleding en een masker moest dragen. ,,Dat was me niet verteld, dus daar wilde ik meer geld voor dan de 18 euro per uur die ik zou krijgen. Dat is ook zoals het zou moeten”, vertelt Florin.
Toen er niet meer geld en geen betere beschermingsmiddelen kwamen, gooide Florin het lasapparaat erbij neer en ging hij terug naar Roemenië. Daar wacht hij nu, vele maanden later, nog steeds op zijn geld voor de uren die hij wel in Rotterdam gewerkt heeft. ,,Meer dan 1000 euro. Maar alle uitzendbureaus die hierbij betrokken zijn reageren niet meer.” Of wijzen naar elkaar.
De Roemeen werd ingeleend door een Nederlandse bedrijf, maar daar zaten nog schakels tussen: een Nederlands en een Litouws uitzendbureau. ,,Ik ben nog nooit in Litouwen geweest. Maar de Nederlanders wilden me via dat bedrijf uitbetalen.” De keten aan detacheringsbedrijven regelden niet alleen Florins werk, maar ook zijn huisvesting en transport in Nederland. ,,Soms moet je na je werk nog twee uur in een busje naar de plek waar ze je onderbrengen.”
Lees hier verder (origineel bericht)