NRC, 5 januari 2024 – Voor een boek sprak Hassnae Bouazza met arbeidsmigranten. Allemaal vertelden zij verhalen over uitbuiting en miskenning. En constante onzekerheid.
Het is voor arbeidsmigranten vermoeiend om als groep te worden gezien. Om je persoonlijkheid genegeerd te zien worden en opgeslokt door een abstracte gemeenschap waar de buitenwereld, media en politiek je toe rekenen. Dan is het fijn om af en toe het heft in eigen hand te nemen en het gesprek een draai te geven die je recht doet.
Uitbuiting en miskenning
Marti is een van de mensen die Hassnae sprak voor het boek Arbeidsmigranten in Nederland: verhalen en getuigenissen dat zij in opdracht van vakbond FNV schreef. Hoe verschillend de achtergronden van de arbeidsmigranten ook zijn, wat hen bond waren hun werkervaringen in Nederland. De uitbuiting, miskenning en het gevoel als een robot gezien te worden, een ding, en niet als mens.
De verhalen die zij hoorde waren verbijsterend: vrouwen die gepest en ontslagen worden wanneer ze de avances van hun chef afwijzen, afschuwelijke huisvesting waar de ratten rondlopen, schijnconstructies om mensen geen loonsverhoging of contract te geven. Gedwongen doorwerken tijdens ziekte. Potige medewerkers van uitzendbureaus die mensen intimideren of in elkaar slaan, levensgevaarlijke werkomstandigheden, werkgevers die zwaargewonde arbeidsmigranten voor hun woningen dumpen.
En constant knagende onzekerheid. Over je rooster, bijvoorbeeld; een nachtdienst gevolgd door een vroege ochtenddienst is geen uitzondering. Onzekerheid of je vrije dagen wel uitbetaald worden – of je überhaupt uitbetaald wordt. En of je je werk mag houden. Want je werk verliezen, betekent ook je huis kwijtraken, of laten we het noemen wat het is: een schamel bed. Omdat uitzendbureaus zowel werk als woning regelen, is dakloosheid vaak een rechtstreeks gevolg van ontslag.
Lees hier verder (origineel bericht)