Medisch Contact, 7 november 2024 – Column door Boyd Thijssens – Gezond en veilig aan het werk zijn en blijven is niet voor elke werkende vanzelfsprekend. Allerminst voor arbeidsmigranten, maar ook de gemiddelde zzp’er zal zelden een bedrijfsarts of andere arbokerndeskundige (zoals een veiligheidskundige) spreken. Bijvoorbeeld om te bespreken hoe hij het werk veiliger, verstandiger en meer in balans kan doen, zodat hij het kan volhouden tot zijn pensioen, of wat te doen met een medische ingreep in het vooruitzicht. Niet voor niets dat de NVAB in haar nieuwe koers als speerpunt koos van maximale betekenis te willen zijn én blijven voor zoveel mogelijk werkenden. Niet alleen werknemers dus.
Maar hoe zit het eigenlijk met de toegang tot ‘reguliere’ zorg? Een veelbesproken thema is het toegankelijk houden van zorg voor iedereen, in het licht van de schaarste aan zorgverleners. Wat minder besproken wordt, is dat daar op dit moment al allerhande ‘omwegen’ in gevonden worden. Tenminste, door werkenden met een loondienstverband en diens werkgever.
Gezond en veilig aan het werk zijn en blijven is niet voor elke werkende vanzelfsprekend. Allerminst voor arbeidsmigranten, maar ook de gemiddelde zzp’er zal zelden een bedrijfsarts of andere arbokerndeskundige (zoals een veiligheidskundige) spreken. Bijvoorbeeld om te bespreken hoe hij het werk veiliger, verstandiger en meer in balans kan doen, zodat hij het kan volhouden tot zijn pensioen, of wat te doen met een medische ingreep in het vooruitzicht. Niet voor niets dat de NVAB in haar nieuwe koers als speerpunt koos van maximale betekenis te willen zijn én blijven voor zoveel mogelijk werkenden. Niet alleen werknemers dus.
Laten we toegang tot zorg weer als universeel recht beschouwen, in plaats van als arbeidsvoorwaarde.
Lees hier het originele bericht