De sectoren die draaien op arbeidsmigranten dragen het minste bij aan de Nederlandse economie

Waar gaan de goederen naartoe en waar blijft de winst?

Distributiecentra schieten als paddenstoelen uit de grond. Maar is zoveel vierkante kilometer aan magazijn wel nodig voor ons kikkerlandje? Het simpele antwoord is nee. Ruim meer dan de helft van de goederen die in deze ‘distributiedozen’ worden op- en overgeslagen, verdwijnt over de grens, naar een ander land. En niet alleen de goederen gaan de grens over. De winst doet dat ook regelmatig.⁴

Vaak zijn distributiecentra in eigendom van buitenlandse partijen, die in Nederland niet altijd winstbelasting betalen. De winsten worden dan op transfertarieven uit het land geleid. Het komt erop neer dat enkel de WOZ belasting overblijft. Die is weliswaar hoog voor dergelijke grote complexen maar dit staat in geen verhouding tot de maatschappelijke impact van deze industrietak. Denk aan alle internationale werknemers die gehuisvest moeten worden, de ontsiering van het landschap, de openbare veiligheid, verkeersdruk, druk op zorg et cetera, et cetera.

In de vleesindustrie zien we hetzelfde beeld. Van elk geslacht varken wordt 75% geëxporteerd.⁵ En het grootste slachthuis van ons land maakt jaar na jaar fors verlies.⁶ Tegelijkertijd zijn het juist deze bedrijven die uitermate slordig met hun ingeleende personeel omgaan, personeel wat vaak oneerbiedig ‘stuks‘ of ‘handjes‘ wordt genoemd. De maatschappij draait op voor de kosten bij bedrijfsongevallen, de overlast die ontstaat als te veel mensen in een woning worden ondergebracht, wanneer deze mensen hun baan verliezen en dakloos worden.