Flashback: Er wordt een hotel beloofd maar het werd een rotte bungalow. Zes jaar in Nederland, permanent wonen in een aftandse bungalow. Hiernaartoe gehaald, bang voor de werkgever, dakloos worden, dramatische huisvesting, de zwarte kant.
Frans Stienen (CDA) wordt door de provincie Limburg ingehuurd als deskundige arbeidsmigranten. Als kennisambassadeur gaat hij het gesprek aan met overheden, werkgevers en uitzendbureaus. De burger wordt niks gevraagd maar de burger mag het wel betalen.
Het probleem volgens Frans? Het probleem is de burger:
– Wil ik niet
– Ken ik niet
– Bedreigend
– Wegwezen
Rotte bungalows, ontslagen worden op staande voet, hiernaartoe worden gehaald, afhankelijk van je werkgever. Niet meer nodig als het ffe niet zo lekker loopt, aan de kant worden gezet, aan het lot overgelaten. De schuld van de burger? De wereld op zijn kop.
Venlo is goed bezig volgens Frans, Venlo heeft het goed geregeld. In Venlo mogen ze wel wonen onder de windmolens, wel leven op een industrieterrein, wel slapen langs een railterminal. Wel in een gebouw met enkel logiesfunctie, wel in een caravan. “Maar dan zegt de buurt ho even, dat vinden wij niet zo leuk.”
We zijn allemaal mensen, mensen wonen in huizen.
Dit is een compilatie, kijk de hele uitzending Nedinscoplein van 2-6-2023 terug via deze link.
De documentaire Filming Logistics (Living Labour) is alleen met een trailer online via deze link.
Kalm, bijna dromerig registreert de camera het alledaagse leven van Poolse, Spaanse, Roma en andere arbeidsmigranten in Nederland. Migranten in een afhankelijke positie en die op idiote tijden bij een godverlaten halte klaarstaan om opgepikt te worden door een busje. Die in chaletjes in het bos of stacaravans langs de snelweg wonen en daar een balletje trappen in hun fluorescerende werktenue. Huisvesting wordt geregeld door de werkgever: de huur wordt ingehouden op het loon. Living Labour geeft deze arbeidsmigranten een gezicht, is de stille getuige van wat zij moeten slikken.