Arbeidsmigranten willen dezelfde kansen krijgen als andere werknemers

Mensen die huis en haard verlaten om in Nederland te komen werken zouden natuurlijk hetzelfde behandeld moeten worden en dezelfde kansen moeten krijgen als alle andere werknemers. Maar helaas is dat vaak niet het geval.¹ Arbeidsmigranten blijven bovenmatig vaak lang hangen in de laagste uitzendfase, fase A, met de laagste salarissen en de minste zekerheid.² Ook krijgen zij vaak hogere targets opgelegd dan andere werknemers en krijgen zij vaak geen of voor hen onbegrijpelijke werk- en veiligheidsinstructies.³ ⁴

De meeste arbeidsmigranten willen een normale baan

Natuurlijk komen er elk jaar buitenlandse seizoensarbeiders in Nederland werken, bijvoorbeeld om te helpen in de land- en tuinbouw. Ook komen er jongeren naar Nederland om in korte tijd geld te verdienen zodat zij in hun thuisland bijvoorbeeld een eigen huis kunnen bouwen.
Maar veruit de meeste arbeidsmigranten die naar Nederland komen willen voor langere tijd in Nederland blijven. Ze willen dus gewone banen, of op zijn minst een normale uitzend-carrière, en hier meedoen met de maatschappij. ⁵
Het is, kortom, niet de keuze van veel arbeidsmigranten om in een parallelle wereld uit te komen, waarbij ze alleen maar kortdurende contracten krijgen en steeds weer worden verplaatst van de ene naar de andere werk- en woonplek. De werkgevers zijn hiervoor verantwoordelijk, zij geven hen geen betere contracten.

Waarom krijgen arbeidsmigranten voornamelijk korte contracten?

Er zijn veel uiteenlopende redenen waarom arbeidsmigranten zo vaak na korte tijd hun baan verliezen. Dat kan bijvoorbeeld komen door werkresultaten, maar het kan ook de persoonlijke afkeur van een ploegleider zijn. Zolang de mensen een fase A-uitzendcontract hebben, kan het inlenende bedrijf op elk moment van iemand afscheid nemen.⁶ Elke dag kan dus de laatste zijn voor de arbeidsmigrant, die vaak geen beter contract krijgt dan fase A. Een uitzendkracht mag maximaal 52 weken in deze fase blijven, daarna is het uitzendbureau verplicht een fase B-contract te geven, met meer zekerheden voor de werknemer.

Inlenende bedrijven vinden het wel prettig dat ze op elk gewenst moment de mensen naar huis kunnen sturen, want op deze manier hebben zij nooit last van allerlei werkgeversverplichtingen, zoals kosten en doorbetaling als er geen werk is. Doordat de bedrijven de arbeidsmigranten als het ware ‘op afstand’ houden, en als ‘stuks’ behandelen, zijn arbeidsmigranten vogelvrij. De afdeling planning van de inlener bestelt de mensen aan- en af bij de uitzendbureaus.

Gedeelde verantwoordelijkheid is geen verantwoordelijkheid, dus arbeidsmigranten zijn door deze constructies voornamelijk op zichzelf aangewezen.