NRC, 8 september 2024 – column Marloes de Koning – Eens in de zoveel tijd worden bij mij in de straat arbeidsmigranten gebracht. Ik woon in een dorp langs de A7, op de as Amsterdam, Agriport, Afsluitdijk. Vroeger stond het bekend om zijn appels en peren, maar de fruittelers waar ik tussen woon hebben geen opvolgers. De meeste bomen zijn gerooid, waardoor het geluid van de snelweg steeds verder waait.
De akkers worden gebruikt voor bloembollen, kolen of kassen. Er staan vogelverschrikkers in fel oranje werkkleding. Soms zie ik er ook echte mensen met petjes en mouwloze shirts. Dan staat er een personenbusje in de berm. Aan het einde van de dag zijn ze weer verdwenen.
We wisselen geen woord. Wat wil ik ze ook vragen. Of ze het leuk vinden om kolen te oogsten? Zouden we meer contact krijgen als straks het huisvestingscomplex voor arbeidsmigranten af is? De gemeente heeft in juni locatie ‘Appelschenkbos’ aangewezen bij de dichtstbijzijnde afrit, hemelsbreed 500 meter van mijn voordeur. Nu is daar nog een boomgaard.
Lees hier verder (origineel bericht)