De Correspondent, 22 februari 2024 – Overal in Europa, of het nu Italië, het Verenigd Koninkrijk of Nederland is, zit een duidelijke tegenstelling tussen woorden en daden als het om immigratie gaat. Zelfs de meest strenge voorstanders van gesloten grenzen geven stilletjes voorrang aan economische belangen. Het is hoog tijd dat kiezers deze schijnvertoning aan de kaak stellen.
In de politiek van de afgelopen jaren is de kloof tussen woorden en daden nergens zo schrijnend als bij het immigratiedebat.
Veertien jaar lang was de VVD de grootste coalitiepartij. Al in het verkiezingsprogramma van 2010 noemde de partij ‘het beperken van immigratie’ als een van de prioriteiten. Voor de verkiezingen van 2012 zou zij ‘kansarme immigratie verder terugdringen’. In het programma van 2017 wilde de partij eveneens ‘controle krijgen over de migratiestromen’. En in 2021? We gaan ‘migratiestromen bedwingen’, en nu voor het echie!
‘Grip op migratie’ wordt door rechtse politici ook steevast in verband gebracht met asiel. Lees: ‘Laat Yesilgöz niet wegkomen met haar schaamteloze leugens over nareis-op-nareis’Maar als je naar de cijfers kijkt, was minder dan 13 procent de afgelopen tien jaar asielzoeker of nareiziger. Het gaat hier om een kleine groep. Je kunt dan voor de bühne allerlei draconische maatregelen invoeren, maar dat zal hooguit een paar procent schelen.
Uiteindelijk is onze economie de krachtigste magneet voor nieuwkomers. Een land als Hongarije is veel minder populair bij migranten, maar het mediane inkomen is daar dan ook vier keer zo laag. Zoals socioloog Hein de Haas zegt: ‘De beste manier om migratie tegen te gaan, is je economie te gronde richten.’ Maar ja, dat is niet zo’n populaire boodschap als je zieltjes wilt winnen met een anti-immigratiegeluid
Lees hier verder (origineel bericht)