telegraaf, 3 oktober 2024 – Column door Martin Visser – Toen de Adviesraad Migratie onlangs opschreef dat er in Nederland ’een lageloneneconomie’ is ontstaan, dacht ik dat de adviseurs overdreven. Natuurlijk, de komst van grote groepen goedkope arbeidsmigranten heeft de lonen in sommige branches relatief laag gehouden. Het is lekker makkelijk voor veel werkgevers: trek een blik Oost-Europeanen open, laat ze tegen belabberde voorwaarden hun werk doen en zo hou je de productie lekker op peil.
Maar ’een lageloneneconomie’? Is dat niet te boud? Totdat ik een analyse van RaboResearch zag waarin de productiviteit van Nederland wordt vergeleken met een paar andere landen. En wat blijkt? In Nederland groeien sectoren die steeds minder productief zijn en krimpen de productieve sectoren. In normaal Nederlands: van die hele kenniseconomie komt geen moer terecht. Al sinds Jan Peter Balkenende beweren we dat we zo graag innovatief en hightech willen zijn. Rond Eindhoven zijn we dat ook wel. Maar de grote beweging in onze economie is tegenovergesteld: we moeten het hebben van goedkope handjes in plaats van kennis.
Momenteel groeit de bevolking vooral nog door die migratie. Dat model loopt nu tegen zijn grenzen aan. Willen we echt onze economie en onze zorg en onderwijs in de benen houden met alsmaar meer mensen uit het buitenland? Ja, dan worden we vanzelf een lagelonenland. Maar daar zit toch niet de toekomst van onze economie?
Lees hier verder (origineel bericht)