Volkskrant, 31 augustus 2024 – Het is zestig jaar geleden dat Nederland een wervingsverdrag sloot met Turkije en dat de eerste gastarbeiders naar ons land kwamen. Wat valt er, nu arbeidsmigratie weer onder vuur ligt, van toen te leren? ‘Dat mensen teruggaan is vaak een illusie.’
Het 60-jarige jubileum komt op het moment dat arbeidsmigratie in Nederland een heet hangijzer is. Ook nu piekt de instroom van werknemers uit verre, vooral Oost- en Midden-Europese landen: vorig jaar werkten in Nederland bijna een miljoen arbeidsmigranten. Zelfs ondernemerspartij VVD, wier grote geldschieter nota bene een migrantenuitzenbureau is, vindt dat het ‘minder en slimmer’ moet.
Arbeidsmigranten werken in sectoren met twijfelachtige toekomst
Het werk dat arbeidsmigranten nu doen, komt overeen met wat gastarbeiders zestig jaar geleden deden: het is werk waar Nederlanders zelf de neus voor ophalen. Omdat het vies, gevaarlijk, laagbetaald en onzeker is – arbeidsmigranten belanden drie keer zo vaak in de WW. Meijerink: ‘In de jaren zestig en zeventig werkten ze vooral in de industrie en scheepsbouw, nu in slachterijen en distributiecentra.’
CPB-onderzoeker Meijerink noemt het een ‘risicovolle strategie’ om arbeidskrachten te werven voor sectoren waarvan de toekomst hoogst onzeker is. ‘Liever wil je arbeidsmigranten aantrekken die passen bij de richting waarin de economie zich ontwikkelt.’ Ter illustratie hoeft ze alleen maar te wijzen op het verleden: als gevolg van de globalisering en economische malaise gingen de sectoren waarin de gastarbeiders werkten uiteindelijk ten onder.
Lees hier verder (origineel bericht)